Доварон 5:4 - Китоби Муқаддас 1992 1999

⁴ Худовандо, вақте ки Ту аз Сеир берун омадӣ, вақте ки Ту аз дашти Адӯм қадамгузор шудӣ, замин ба ларза омад, осмон низ қатра боронид; абрҳо низ об боронид.

Доварон 5:4 Iomraidhean Croise

Ҳастӣ 32:4

Ва ба онҳо амр фармуда, гуфт: «Ба оғоям Эсов бигӯед, ки бандаи ту Яъқуб чунин арз мекунад: „Бо Лобон иқомат доштам, ва то кунун таваққуф намудам;

2 Подшоҳон 22:8

Ва замин ба ҳаяҷон ва ларза омад, асосҳои осмон ларзида, ба ҷунбиш омад, зеро ки Ӯ дарғазаб шуд.

Айюб 9:6

Заминро аз ҷои он меҷунбонад, ва сутунҳои он ба ларза меояд.

Забур 68:9

Барои бародарони худ ғайр ҳисоб шудаам, ва барои писарони модари худ — бегона.

Забур 77:17

Ва боз пеши Ӯ хато карданд, ба Ҳаққи Таоло дар биёбон беитоатӣ нишон доданд.

Забур 77:18

Ва Худоро дар дили худ озмуда, ба муддаои нафси худ хӯрок хостанд.

Ишаъё 63:19

Мо мисли касоне шудаем, ки Ту гӯё ҳаргиз бар онҳо ҳукмронӣ накарда бошӣ, ва онҳо ба исми Ту номида нашуда бошанд.

Мико 1:4

Ва кӯҳҳо дар таҳти Ӯ гудохта мешавад, ва водиҳо мекафад, мисли мум пеши оташ, мисли обе ки ба нишебӣ мерезад.

Такрори Шариат 33:2

Ва гуфт: «Худованд аз Сино омад, ва аз Сеир бар онҳо тулӯъ кард, аз кӯҳи Форон зоҳир шуд, ва аз миёни беварҳои муқаддасон падид омад; аз ямини Ӯ оташи шариат барои онҳо фурӯзон буд.

Ибриён* 12:26

Дар он вақт овози Ӯ заминро ба ларза андохта буд, ва Ӯ ҳоло чунин ваъда додааст: «Боз як бори дигар на танҳо заминро, балки осмонро низ ба ларза хоҳам андохт».