30 Ва ҳар кӣ инро медид, мегуфт: «Аз рӯзе ки банӣ‐Исроил аз замини Миср баромадаанд, то имрӯз чунин коре карда ва дида нашудааст; ба ин диққат диҳед, машварат намоед ва бигӯед».
Тадбирсозӣ набошад, қавм фурӯ меғалтанд, вале наҷот аз машварати бисьёр аст.
Аз ғурур фақат низоъ ба миён меояд, вале ҳикмат бо хоксорони машваратшунав аст.
Бе машварат нақшаҳо вайрон мешавад, вале бо кӯмаки мушовирони бисьёр иҷро меёбад.
Нақшаҳо бо машварат ба амал меояд, ва ту бо тадбирсозӣ ҷанг бикун.
Чунки бо тадбирсозӣ метавонӣ барои худ ҷанг кунӣ, ва зафар аз машваратчиёни бисьёр аст.
Онҳо, мисли айёми Ҷабъа, ба умқи бадкирдорӣ расидаанд; Ӯ гуноҳи онҳоро ба ёд хоҳад овард, барои маъсияташон ҷазо хоҳад дод.
Инак ҳамаи шумо, эй банӣ‐Исроил, муҳокима ва машварати худро дар ин ҷо бикунед».