Ва ин аст номҳои сибтҳо: аз канори сарҳади шимолӣ ба дарозии роҳи Ҳатлун ва даромадгоҳи Ҳамот ва Ҳасар‐Энон, аз он тарафи сарҳади шимолии Димишқ, назди Ҳамот, — аз канори шарқӣ то канори ғарбӣ аз они ӯ хоҳад буд, — барои Дон як ҳисса.
Ва онҳо он чиро, ки Михо сохта буд, ва коҳинеро, ки ӯ дошт, гирифта, бар Лаиш, бар зидди қавме ки ором ва бепарво буданд, тохтутоз карданд, ва онҳоро ба дами шамшер куштанд, ва шаҳрро оташ дода сӯзониданд.