12 Ва баромада, дар Қирьят‐Еорим, дар Яҳудо ӯрду заданд; бинобар ин то имрӯз он маконро ӯрдугоҳи Дон меноманд; он дар ақиби Қирьят‐Еорим воқеъ аст.
Аммо сандуқи Худоро Довуд аз Қирьят‐Еорим ба маконе ки Довуд барояш тайёр карда буд, баровард, зеро ки барои он дар Ерусалим хаймае барафрошта буд.
Қирьят‐Баал, ки Қирьят‐Еорим бошад, ва Ҳораббо, — ду шаҳр бо деҳоташон.
Ва сарҳад аз қуллаи кӯҳ сӯи чашмаи обҳои Нефтӯҳа гашта, назди шаҳрҳои кӯҳи Эфрӯн берун меомад; ва сарҳад сӯи Баал, ки Қирьят‐Еорим бошад, мегашт.
Ва банӣ‐Исроил равона шуда, дар рӯзи сеюм ба шаҳрҳои онҳо расиданд, ки ин шаҳрҳо буд: Ҷибъӯн, Кафира, Беэрӯт ва Қирьят‐Еорим.
Ва Рӯҳи Худованд ба таҳрик додани ӯ дар ӯрдугоҳи Дон, дар миёни Соръо ва Эштоӯл шурӯъ намуд.
Ва аз он ҷо аз қабилаи Дон, аз Соръо ва Эштоӯл, шашсад одами дорои асбоби ҷангӣ раҳсипор шуданд.
Ва онҳо аз он ҷо ба кӯҳи Эфроим гузашта, ба хонаи Михо расиданд,
Ва қосидонро назди сокинони Қирьят‐Еорим фиристода, гуфтанд: «Фалиштиён сандуқи Худовандро баргардониданд; омада, онро назди худ бибаред».
Ва мардуми Қирьят‐Еорим омада, сандуқи Худовандро бардошта бурданд, ва онро ба хонаи Аминодоб, ки дар Ҷибъо буд, дароварданд; ва писари ӯ Элъозорро тақдис карданд, то ки сандуқи Худовандро нигаҳбонӣ намояд.