Доварон 15:19 - Китоби Муқаддас 1992 1999

¹⁹ Ва Худо чуқуриеро, ки дар Леҳӣ буд, рахна кард, ва об аз он ҷорӣ шуд, ва ӯ нӯшида, ба худ омад, ва ҷон гирифт; бинобар ин номаш Эйн‐Ҳақӯре хонда шуд, ки он то имрӯз дар Леҳӣ воқеъ аст.

Доварон 15:19 Iomraidhean Croise

Ҳастӣ 16:13

Ва исми Худовандро, ки ба ӯ гап зад, Ато‐Эл‐рӯӣ хонд, зеро гуфт: «Гӯё ки ман ин ҷо баъд аз бинандаи ман бидидам».

Ҳастӣ 28:19

Ва он маконро Байт‐Ил номид; вале номи он шаҳр аввал Луз буд.

Ҳастӣ 30:30

Зеро ки пеш аз омадани ман моли ту кам буд, ва бениҳоят зиёд шуд; ва ба хотири ман Худованд туро баракат дод; ва акнун кай ман барои хонаи худ низ кор мекунам?»

Ҳастӣ 45:27

Ва ҳамаи суханонеро, ки Юсуф ба онҳо гуфта буд, ба ӯ нақл карданд; ва аробаҳоеро ки Юсуф барои овардани ӯ фиристода буд, бидид; ва рӯҳи падари онҳо, Яъқуб, боз зинда шуд.

Забур 110:7

Аъмоли дастҳои Ӯ ростӣ ва инсоф аст; ҳамаи фармудҳои Ӯ боэътимод аст:

Забур 120:1

Суруди сууд. Чашмонамро сӯи кӯҳҳо менигаронам. Мадади ман аз куҷо меояд?

Забур 34:6

Роҳашон торик ва лағжонак бошад, ва фариштаи Худованд онҳоро таъқиб намояд,

Забур 50:15

Ба ҷинояткорон роҳҳои Туро таълим хоҳам дод, ва хатокорон сӯи Ту руҷӯъ хоҳанд кард.

Хуруҷ 17:15

Ва Мусо қурбонгоҳе бино кард, ва онро Худованд Ниссӣ ном монд.

Ишаъё 40:26

Чашмони худро сӯи афроз баланд карда, бубинед: кист, ки инҳоро офаридааст? Ӯ лашкари онҳоро ба шумор берун меоварад, ҳамаи онҳоро бо номҳошон мехонад; аз бузургии қувват ва тавоноии кудрати Ӯ ҳеҷ яке аз онҳо ниҳон нахоҳад шуд.

Ишаъё 40:29

Ӯ хастаро қувват мебахшад, ва ба бемаҷол тавоноӣ афзун мекунад.

Ишаъё 44:3

Зеро ки об бар ташна, ва чашмаҳо бар хушкӣ хоҳам рехт; рӯҳи Худро бар насли ту, ва баракати Худро бар зурьёти ту хоҳам рехт.

Ададҳо 20:11

Ва Мусо дасти худро бардошта, сахраро бо асои худ ду карат зад, ва оби бисьёре берун омад; ва ҷамоат ва чорпоёни онҳо нӯшиданд.

Доварон 15:9

Ва фалиштиён баромада, дар Яҳудо ӯрду заданд ва дар Леҳӣ ҷойгир шуданд.

1 Подшоҳон 30:12

Ва ба ӯ порчае аз қурси анҷир ва ду сар ангури соягӣ доданд, ва ӯ хӯрда, ба худ омад, зеро ки се рӯз ва се шаб на нон хӯрда буд ва на об нӯшида буд.