3 Ва баъд аз ӯ Ёири ҷилъодӣ бархоста, бар Исроил бисту ду сол доварӣ намуд.
Ва Лобон гуфт: «Имрӯз ин пушта дар миёни ман ва ту шоҳид аст». Ба ин сабаб онро Ҷалъэд номид,
Ва Мусо ба онҳо гуфт: «Агар банӣ‐Ҷод ва банӣ‐Реубен саросар барои чанг мусаллаҳ шуда, ҳамроҳи шумо ба ҳузури Худованд аз Урдун убур кунанд, ва замин пеши шумо мағлуб гардад, он гоҳ замини Ҷилъодро ба онҳо барои моликият бидиҳед;
Ва ӯ бар Исроил бисту се сол доварӣ намуд; ва ӯ вафот ёфта, дар Шомир дафн карда шуд.
Ва ӯ сӣ писар дошт, ки бар сӣ харкурра савор мешуданд, ва онҳо сӣ шаҳр доштанд; онҳо то имрӯз деҳоти Ёир номида мешаванд, ки дар замини Ҷилъод воқеанд.