17 Ва банӣ‐Яҳудо бо бародаронашон банӣ‐Шимъӯн равона шуданд, ва онҳо ба канъониёне ки дар Сефат сокин буданд, шикаст расониданд; ва онро валангор карда, номи ин шаҳрро Ҳормо хонданд.
Ва Осо ба пешвози ӯ берун омад, ва онҳо дар дараи Сафот назди Морешо барои ҷанг саф кашиданд.
Ва амолеқиён ва канъониён, ки дар он кӯҳистон сокин буданд, фурӯд омада, ба онҳо шикаст расониданд ва онҳоро то Ҳормо таъқиб карданд.
Ва Худованд овози Исроилро иҷобат намуда, канъониёнро ба дасти вай супурд, ва вай онҳо ва шаҳрҳои онҳоро тамоман торумор кард, ва он макон Ҳормо номида шуд.
Элтӯлад, Батул ва Ҳормо,
Ва банӣ‐Яҳудо ба бародаронашон банӣ‐Шимъӯн гуфтанд: «Бо мо дар он чи насибаи мост, хуруҷ намоед, ва мо бо канъониён ҷанг кунем. Мо низ бо шумо дар он чи насибаи шумост, хоҳем рафт». Ва банӣ‐Шимъӯн бо онҳо рафтанд.
Ва барои аҳли Ҳормо, ва аҳли Кӯр‐Ошон, ва аҳли Аток,