Айюб 9:4 - Китоби Муқаддас 1992 1999

⁴ Ӯ донодил ва бо қуввати Худ ҷасур аст; кист, ки бар зидди Ӯ қиём карда, саломат монда бошад?

Айюб 9:4 Iomraidhean Croise

2 Вақоеънома 13:12

Ва инак, ба мо Худо сардорӣ мекунад, ва коҳинони Ӯ, ва карнайҳои баландовоз, то ки ба муқобили шумо бинавозанд. Эй банӣ‐Исроил! Бо Худованд Худои падарони худ ҷанг накунед, зеро ки муваффақият нахоҳед ёфт».

2 Вақоеънома 20:6

Гуфт: «Эй Худованд Худои падарони мо! Ту, охир, Худо дар осмон ҳастӣ, ва Ту бар ҳамаи мамлакатҳои қавмҳо салтанат меронӣ, ва қувват ва иқтидор дар дасти Туст, ва касе нест, ки тавонад пеши Ту истодагӣ намояд.

Айюб 11:6

Ва асрори ҳикматро ба ту бифаҳмонад, зеро ки асли моҳияти он дучандон аст! Пас бидон, ки Худо баъзе аз гуноҳҳоятро барои ту фаромӯш хоҳад кард.

Айюб 12:13

Ҳикмат ва қудрат дар Ӯст, машварат ва хирад аз они Ӯст.

Айюб 15:13

Зеро ки рӯҳи худро ба зидди Худо нигаронидаӣ, ва аз даҳонат чунин суханонро мебарорӣ.

Айюб 23:6

Оё бо қуввати азими Худ бо ман ҷидол менамуд? Не! Балки ба ман диққат медод.

Айюб 24:22

Вай баҳодуронро низ бо қуввати худ мағлуб менамояд; вай бармехезад, ва ҳеҷ кас дар ҳаёти худ эмин нест.

Айюб 25:2

«Ҳукмронӣ ва тарс дар Ӯст; дар афрозҳои Худ осоиштагӣ ба вуҷуд меоварад.

Айюб 28:23

Худо роҳи онро медонад, ва Ӯ аз макони он хабардор аст,

Айюб 36:5

Инак, Худо тавоност ва касеро тарк намекунад; ҳам дар қувват тавоност ва ҳам донодил аст.

Айюб 37:23

Қодирро мо наметавонем дарьёбем: Ӯ дар қувват ва инсоф бузург аст ва дар адолат муаззам; ситам намекунад.

Айюб 38:36

Кист, ки ҳикматро дар ботин ниҳод? Ё кист, ки хирадро ба шиҳоби соқиб бахшид?

Айюб 38:37

Кист, ки бо ҳикмат абрҳоро дар шумор меоварад? Ва кист, ки машкҳои осмонро мегустаронад,

Айюб 40:9

Он гоҳ Ман низ туро ҳамд хоҳам гуфт, ки яминат метавонад туро мададгор шавад.

Айюб 41:2

Чунон шахси диловаре нест, ки варо барангезад; пас кист, ки ба ҳузури Ман истодагӣ намояд?

Айюб 6:10

Ва ин барои ман боз як тасаллӣ мешуд, ва ман дар азияти беамони худ аз он дилхуш мешудам, ки суханони Қуддусро инкор накардаам.

Айюб 9:19

Агар ин бо қувват вобаста бошад, инак Ӯ ҷасур аст, ва агар бо доварӣ вобаста бошад, кист, ки маро хабар кунад?

Забур 104:24

Ва қавми Худро бағоят борвар кард, ва онҳоро аз адуёнашон пурзӯртар гардонд.

Забур 136:5

Агар туро, эй Ерусалим, фаромӯш кунам, бигзор ямини ман фаромӯш шавад;

Хуруҷ 15:7

Ва бо афзунии кибриёи Худ мухолифонатро шикаст медиҳӣ, ғазаби Худро мефиристӣ, — вай онҳоро мисли хошоке месӯзонад.

Хуруҷ 9:7

Ва фиръавн фиристод, ва инак, аз чорвои исроилиён як адад ҳам намурда буд; ва дили фиръавн сахт шуд, ва ӯ қавмро равона накард.

Масалҳо 28:14

Хушо касе ки ҳамеша аз гуноҳ метарсад! Вале касе ки дили худро сахт кунад, ба бало гирифтор мешавад.

Масалҳо 29:1

Шахсе ки мазамматҳоро шунида, гарданкашӣ кунад, баногоҳ шикаст хоҳад хӯрд, ва ӯро паноҳгоҳе нахоҳад буд.

Ишаъё 45:9

Эй вой бар касе ки бо Офаринандаи худ муноқиша мекунад, дар сурате ки худаш сафолпорае аз сафолпораҳои рӯи замин аст! Оё гил ба кӯзагар мегӯяд: «Чӣ чизе сохтаӣ?» Ва ё маснӯи ту мегӯяд: «Ӯ дасти моҳир надорад!»

Ирмиё 50:24

Ман барои ту дом ниҳодам, ва ту ба он гирифтор шудӣ, эй Бобил, дар ҳолате ки бехабар мондӣ; ту ёфт шудӣ ва ба даст афтодӣ, зеро ки бар зидди Худованд исьён кардӣ.

Дониёл 2:20

Ва Дониёл сухан ронда, гуфт: «Исми Худо аз азал то абад муборак бод, ки ҳикмат ва қудрат аз они Ӯст!

Наҳум 1:3

Худованд пурсабр ва бузургқувват аст, ва беҷазо намегузорад; роҳи Худованд дар тундбод ва тӯфон аст, ва абрҳо ғубори пои Ӯст.

Румиён* 11:33

Зиҳӣ умқи сарват ва ҳикмат ва маърифати Худо! Чӣ қадар ақлнорас аст доварии Ӯ ва таҳқиқнопазир аст роҳҳои Ӯ!

1 Қӯринтиён* 10:22

Наҳод ки мо Худовандро ба хашм меоварем? Магар мо аз Ӯ пурзӯртарем?

Эфсӯсиён* 1:19

Ва бузургии қудрати Ӯ дар мо, ки имон дорем, чӣ гуна аз ҳад берун аст. Он қудрат аз рӯи амали қуввати азими Ӯст,

Эфсӯсиён* 1:8

Ки онро Ӯ ба мо ба фаровонӣ ато намуда, ҳамроҳи ҳар ҳикмат ва хирадмандӣ

Эфсӯсиён* 3:10

То ки ҳоло ба воситаи Калисо ба сарварон ва ҳукуматдороне ки дар афлоканд, ҳикмати гуногуншакли Худо маълум гардад,

Эфсӯсиён* 3:20

Ӯро, ки бо қуввате ки дар мо амал мекунад, қодир аст аз ҳар он чи мо мехоҳем ё фикр мекунем, беандоза зиёдтар бикунад, —