Айюб 7:9 - Китоби Муқаддас 1992 1999

⁹ Чунон ки абр пароканда шуда, нопадид мегардад, ончунон касе ки ба гӯр фурӯ меравад, боло нахоҳад баромад,

Айюб 7:9 Iomraidhean Croise

2 Подшоҳон 12:23

Ва алҳол вай мурдааст, пас чаро ман рӯза дорам? Оё ман метавонам варо баргардонам? Ман назди вай хоҳам рафт, вале вай назди ман нахоҳад баргашт».

2 Подшоҳон 14:14

Мо, охир, ҳатман хоҳем мурд, ва мисли обе хоҳем буд, ки ба замин рехта мешавад, ва онро дигар ҷамъ кардан мумкин нест; ва Худо ҷонро нобуд намекунад, балки тадбирҳо меандешад, то ки рондашудае аз ӯ ронда нашавад.

Айюб 10:21

Пеш аз он ки бебозгашт биравам, ба кишвари торикӣ ва зулмот,

Айюб 11:8

Он мисли баландиҳои осмон аст, — чӣ метавонӣ бикунӣ? Аз қаъри дӯзах чуқуртар аст, — чӣ метавонӣ бидонӣ?

Айюб 16:22

Зеро ки солҳои андак ба охир мерасад, ва ман ба роҳи бебозгашт хоҳам рафт.

Айюб 17:13

Агар умед кунам, ки дӯзах хонаи ман аст, ва дар торикӣ бистари худро андозам,

Айюб 17:16

Он ба дарвозаи дӯзах фурӯ хоҳад рафт, вақте ки якҷоя дар хок фурӯд оем».

Айюб 3:13

Дар он сурат ҳоло мехобидам ва фароғат менамудам, хоб мекардам ва ором меёфтам,

Айюб 30:15

Даҳшатҳо маро фаро гирифта, мисли боде ҳиммати маро таъқиб мекунад, ва комьёбии ман мисли абре гузашта рафтааст.

Айюб 37:11

Ӯ нами зиёде бар абрҳо бор мекунад, ва саҳобҳои нури Худро мегустаронад.

Забур 39:13

Зеро ки мусибатҳои бешумор маро иҳота намудааст; гуноҳҳоям маро мубтало кардааст, ба тавре ки қобили дидан нестам: онҳо аз мӯи сарам бисьёр аст, ва дилам маро тарк кардааст.

Ишаъё 26:14

Мурдагон зинда нахоҳанд шуд; арвоҳи мурдагон нахоҳанд бархост; зеро ки Ту онҳоро тафаққуд намуда, нобуд сохтаӣ, ва тамоми зикрашонро маҳв кардаӣ.

Ишаъё 38:11

Ман гуфтам, ки Худовандро дигар нахоҳам дид, — Худовандро дар замини зиндаҳо; дар миёни сокинони дуньё инсонро дигар нахоҳам дид;