Айюб 5:4 - Китоби Муқаддас 1992 1999

⁴ Фарзандони ӯ аз наҷот маҳрум мешаванд, ва назди маҳкама озор мекашанд, ва халоскунандае нест,

Айюб 5:4 Iomraidhean Croise

Айюб 1:19

Ва инак, боди азиме аз ҷониби биёбон омада, чор кунҷи хонаро фаро гирифт, ва он бар ҷавонон фурӯ рафт, ва онҳо мурданд; ва танҳо ман раҳо шудам, то ки ба ту хабар диҳам».

Айюб 10:7

Агарчи медонӣ, ки айбдор нестам, ва аз дасти Ту халоскунандае нест?

Айюб 20:10

Писаронаш бо бенавоён мувосо хоҳанд кард, ва дастҳояш сарвати ӯро гардонда хоҳад дод.

Айюб 27:14

Агар фарзандони ӯ бисьёр шаванд, тӯъмаи шамшер хоҳанд шуд; ва авлоди ӯ аз нон сер нахоҳанд шуд.

Айюб 8:4

Модоме ки писаронат назди Ӯ хато кардаанд, Ӯ онҳоро ба дасти гуноҳашон супурдааст.

Забур 127:5

Худованд туро аз Сион баракат хоҳад дод, ва карруфари Ерусалимро тамоми айёми зиндагии худ хоҳӣ дид.

Забур 7:2

Худовандо, Худои ман! Ба Ту паноҳ мебарам; маро аз ҳамаи таъқибкунандагонам наҷот деҳ ва халос кун.

Хуруҷ 20:5

Ба онҳо саҷда набар ва онҳоро ибодат накун; зеро ки Ман Худованд Худои ту ҳастам, Худои ғаюре ҳастам, ки барои гуноҳи падарон аз писарон, то насли сеюм ва чорум, аз онҳое ки аз Ман нафрат дошта бошанд, интиқом мегирам;

Масалҳо 24:7

Ҳикмат барои беақл аз ҳад зиёд баланд аст: назди дарвоза ӯ даҳони худро намекушояд.

Омӯс 5:12

Зеро медонам, ки ҷиноятҳои шумо чӣ қадар бисьёр, ва гуноҳҳои шумо чӣ қадар азим аст: шахси одилро ба танг меоваред, ришва мегиред, ва нисбат ба камбағалон дар маҳкама каҷкорӣ мекунед.

Еҳушаъ ибни Нун 20:4

Ва касе ки ба яке аз ин шаҳрҳо мегурезад, бигзор ба даҳани дарвозаи шаҳр истода, ба гӯши пирони он шаҳр суханони худро бигӯяд, ва онҳо ӯро назди худ ба шаҳр дароварда, маконе ба ӯ хоҳанд дод, то ки бо онҳо сокин шавад.