Айюб 41:3 - Китоби Муқаддас 1992 1999

³ Кист, ки аз Ман пешдастӣ кардааст, ва Ман талофӣ бидиҳам? Зери тамоми осмон ҳар чиз аз они Ман аст.

Айюб 41:3 Iomraidhean Croise

Айюб 41:2

Чунон шахси диловаре нест, ки варо барангезад; пас кист, ки ба ҳузури Ман истодагӣ намояд?

Айюб 41:4

Дар бораи андоми вай хомӯш нахоҳам монд, ва дар бораи иқтидор ва зебоии ҷуссаи вай.

Забур 24:1

Таронаи Довуд. Сӯи Ту, эй Худованд, ҷонамро баланд мекунам.

Хуруҷ 19:5

Ва алҳол, агар шумо ба овози Ман ба яқин гӯш диҳед, ва аҳди Маро риоят кунед, шумо ганҷи гузини Ман аз миёни ҳамаи қавмҳо хоҳед буд; зеро ки тамоми замин аз они Ман аст.

Масалҳо 15:1

Ҷавоби нарм ғазабро фурӯ менишонад, вале сухани сахт хашмро бармеангезад.

Масалҳо 18:23

Бенаво бо зорӣ сухан меронад, вале сарватдор бо дуруштӣ ҷавоб медиҳад.

Масалҳо 25:15

Бо сабурӣ мирро ба марҳамат моил кардан мумкин аст, ва забони нарм устухонро мешиканад.

Ишаъё 30:10

Ва онҳо ба ғайбдонон мегӯянд: «Ғайбдонӣ накунед!» — ва ба анбиё мегӯянд: «Барои мо ҳақиқатро нубувват нанамоед, балки ба мо суханони ширин гӯед, ҳазлу шӯхиро нубувват кунед,

Ҳаҷҷай 2:8

Нуқра барои Ман аст, ва тилло барои Ман аст, мегӯяд Худованди лашкарҳо.