Айюб 4:5 - Китоби Муқаддас 1992 1999

⁵ Вале акнун ба сари худат омадааст, ва ту бетоқат шудаӣ; навбат ба худат расидааст, ва ту аз рӯҳ афтодаӣ.

Айюб 4:5 Iomraidhean Croise

Айюб 1:11

Аммо дасти Худро дароз карда, ба ҳар чизе ки ӯ дорад, бизан, — Туро ба ҳузурат дашном хоҳад дод».

Айюб 19:21

Ба ман лутф намоед, ба ман лутф намоед шумо, эй ёронам! Зеро ки дасти Худо бар ман зарба расондааст.

Айюб 2:5

Аммо дасти Худро дароз карда, ба устухон ва гӯшти ӯ бизан, — Туро ба ҳузурат дашном хоҳад дод».

Айюб 4:4

Суханони ту рӯҳафтодаро ба по мехезонд, ва зонуҳои ларзонро ту қувват мебахшидӣ.

Айюб 6:14

Маъюс аз ҷониби ёраш сазовори марҳамат аст, агарчи тарси Қодирро тарк карда бошад.

Забур 30:8

Ба эҳсони Ту шодӣ ва хурсандӣ мекунам, чунки мусибати маро дидаӣ, ғуссаҳои ҷонамро донистаӣ,

Масалҳо 24:10

Агар дар рӯзи тангӣ заифдил бошӣ, қуввати ту кам аст.

2 Қӯринтиён* 4:1

Бинобар ин мо, ки дорои чунин хизмат ҳастем, ки он аз рӯи марҳамат ба мо ато шудааст, ноумед намешавем;

2 Қӯринтиён* 4:16

Бинобар ин мо ноумед намешавем, ва агар одами зоҳирӣ дар мо фано шавад, одами ботинӣ рӯз ба рӯз нав мешавад.

Ибриён* 12:3

Дар бораи Ӯ фикр кунед, ки аз дасти гуноҳкорон ба чунин хорӣ тоб овард, то ки шумо дар ҷонҳои худ хаста ва суст нашавед.

Ибриён* 12:5

Ва он насиҳатро, ки ба шумо, ҳамчун ба писарон гуфта шудааст, фаромӯш кардаед: «Эй писарам! Ба ҷазои Худованд беэътиноӣ накун, ва ҳангоме ки Ӯ туро мазаммат намояд, маъюс нашав;