10 Барои он ки дарҳои батни модарамро набаст ва азобро аз чашмонам пинҳон накард!
Зеро ки Худованд батни тамоми аҳли байти Абималикро аз боиси Соро, зани Иброҳим, сахт баста буд.
Ва чун Худованд дид, ки Леё номаҳбуб аст, батни ӯро кушод, вале Роҳел нозой монд.
Ҷони ман аз зиндагии ман безор шудааст; ба андӯҳи худ дода мешавам; аз талхии ҷони худ сухан меронам.
«Имрӯз низ шикваи ман талх аст, чунки зарбаи дасти Ӯ аз оҳу воҳи ман сахттар аст.
Чаро вақте ки аз батн берун омадам, намурдам? Ва ҳангоме ки аз раҳим баромадам, ҷон надодам?
Бигзор ситораҳои шоми он тира шавад, он ба нуре интизорӣ барад, — вале набошад, ва бигзор мижгони саҳарро набинад,
Ва ғуссаро аз дили худ берун намо, ва бадиро аз ҷисми худ дур андоз, зеро ки наврасӣ ва ҷавонӣ ҳеҷу пуч аст.
Аз боиси он ки вай маро дар худи батн намиронидааст, то ки модарам қабри ман бошад, ва батнаш ҳомилаи абадӣ бимонад.
Валекин ба Ҳанно ҳиссаи дучанд медод, зеро ки Ҳанноро дӯст медошт, агарчи Худованд батни варо баста буд.