Айюб 26:6 - Китоби Муқаддас 1992 1999

⁶ Дӯзаҳ пеши назари Ӯ бараҳна аст, ва барои Абаддон рӯпӯше нест.

Айюб 26:6 Iomraidhean Croise

Айюб 11:8

Он мисли баландиҳои осмон аст, — чӣ метавонӣ бикунӣ? Аз қаъри дӯзах чуқуртар аст, — чӣ метавонӣ бидонӣ?

Айюб 28:22

Абаддон ва марг мегӯянд: „Овозаи онро бо гӯши худ шунидаем“.

Айюб 3:13

Дар он сурат ҳоло мехобидам ва фароғат менамудам, хоб мекардам ва ором меёфтам,

Айюб 31:12

Зеро ин оташ аст, ки то ба ҳадди Абаддон хоҳад хӯрд ва тамоми маҳсулоти маро решакан хоҳад кард.

Айюб 38:17

Оё дарвозаи мамот барои ту кушода шудааст? Ва дарвозаи зулмотро дидаӣ?

Айюб 41:11

Аз даҳони вай машъалҳо берун меояд, шарораҳои оташ мепарад.

Айюб 9:5

Ӯ кӯҳҳоро мекӯчонад, ва намефаҳманд; дар ғазаби Худ онҳоро чаппа мекунад.

Забур 139:11

Бигзор бар онҳо ахгарҳо фурӯ резад; бигзор онҳо дар оташ фурӯ ғалтанд, ва дар ҷарҳо, то ки бархоста натавонанд.

Забур 139:8

Худовандо! Худовандо! Эй қуввати наҷотам! Дар рӯзи ҳарбу зарб сари маро пӯшидаӣ.

Забур 88:10

Ту бар ғалаёни баҳр ҳукмфармо ҳастӣ; вақте ки мавҷҳояш баланд шавад, Ту онҳоро сокит мекунӣ.

Масалҳо 15:11

Дӯзах ва Аваддон пеши назари Худованд аст, алалхусус дилҳои банӣ‐одам.

Масалҳо 27:20

Аваддон ва дӯзах сер намешаванд; ҳамчунин чашмони одам сер намешавад.

Ишаъё 14:9

Дӯзах аз барои ту музтариб шудааст, то ки туро ҳангоми омаданат истиқбол намояд; арвоҳи мурдагонро, ҳамаи пешвоёни дуньёро барои ту бедор кардааст; ҳамаи подшоҳони халқҳоро аз тахтҳошон бархезонидааст;

Дониёл 2:22

Ӯ чизҳои амиқ ва ниҳонро ошкор мекунад, он чиро, ки дар зулмот аст, медонад, ва нур бо Ӯ сокин аст.

Омӯс 9:2

Агар дӯзахро рахна карда фурӯд оянд, дасти Ман онҳоро аз он ҷо хоҳад гирифт; ва агар ба осмон сууд кунанд, онҳоро аз он ҷо фурӯд хоҳам овард.

Ибриён* 4:13

Ва ҳеҷ махлуқе нест, ки аз Ӯ ниҳон бошад, балки ҳама чиз пеши чашмони Ӯ бараҳна ва ошкор аст: ба Ӯ ҳисобот хоҳем дод.

Ошкорсозӣ* 9:11

Онҳо бар худ подшоҳе доштанд, ки фариштаи варта аст; номи он ба забони ибронӣ Абаддӯн ва ба забони юнонӣ Апӯллийӯн аст.