5 Арвоҳи мурдагон дар зери об, ва сокинони он ба ларза меоянд.
Дар он рӯзгорон дар замин баҳодурон буданд, алалхусус баъд аз замоне ки писарони Худо назди духтарони одамизод омаданд, ва онҳо барояшон фарзанд оварданд. Ин паҳлавонон аз қадимулайём мардони номвар буданд.
Барои кӣ ин суханонро гуфтӣ? Ва рӯҳи кист, ки аз ту берун омад?
Дар он сурат ҳоло мехобидам ва фароғат менамудам, хоб мекардам ва ором меёфтам,
Ту бар ғалаёни баҳр ҳукмфармо ҳастӣ; вақте ки мавҷҳояш баланд шавад, Ту онҳоро сокит мекунӣ.