Айюб 17:3 - Китоби Муқаддас 1992 1999

³ Гарав гузошта, ба ҳузури Худ ба ман зомин шав! Вагар на, кист, ки барои ман дасти паймон диҳад?

Айюб 17:3 Iomraidhean Croise

Ҳастӣ 43:9

Ман зомини ӯ мебошам, ӯро аз дасти ман талаб намо. Агар ӯро назди ту набиёрам ва ба пешат ҳозир насозам, умрбод пеши ту гуноҳкор бошам.

Ҳастӣ 44:32

Зеро ки ғуломат назди падари худ зомини писар шуда, гуфтам: „Агар ӯро назди ту набиёрам, умрбод пеши падари худ гуноҳкор бошам“.

Айюб 5:1

Пас, даъват намо, вале кист, ки ба ту ҷавоб гардонад? Ва ту ба кадоме аз муқаддасон муроҷиат хоҳӣ кард?

Айюб 9:33

Дар миёни мо ҳакаме нест, ки дасти худро бар ҳар дуи мо бигузорад.

Масалҳо 11:15

Касе ки ба одами бегона зомин шавад, худаш зарар мебинад, вале касе ки аз замонат нафрат кунад, аз зарар эмин аст.

Масалҳо 17:18

Одами беақл дасти паймон медиҳад ва ба ёри худ зомин мешавад.

Масалҳо 20:16

Либоси ӯро бигир, чунки ба бегона зомин шудааст: ва аз ӯ, ки зомини шахси ғайр аст, гарав бигир.

Масалҳо 22:26

Аз ҷумлаи касоне набош, ки дасти паймон медиҳанд ва барои қарзҳо зомин мешаванд.

Масалҳо 6:11

Вале бенавоии ту мисли роҳзан хоҳад омад, ва мӯҳтоҷии ту — монанди шахси яроқнок.

Ишаъё 38:14

Мисли фароштурук, мисли лайлак ман садо мебаровардам, мисли кабӯтар нолиш мекардам; чашмонам сӯи афроз баланд мешуд: Худовандо! Гирифтори ситам ҳастам; маро халосӣ бидеҳ.

Ибриён* 7:22

Бинобар ин ба аҳди беҳтаре Исо зомин шуд.