Айюб 13:2 - Китоби Муқаддас 1992 1999

² Он қадар, ки шумо медонед, ман низ медонам; аз шумо камтар нестам.

Айюб 13:2 Iomraidhean Croise

Айюб 12:3

Ман низ мисли шумо соҳибдил ҳастам; аз шумо камтар нестам; ва кист, ки чунин чизҳоро надонад?

Айюб 34:35

„Айюб на аз рӯи дониш сухан меронад, ва суханонаш ба хирад мувофиқ нест“.

Айюб 35:16

Бинобар ин Айюб даҳони худро ба ёвагӯӣ кушода, бе он ки донад, бисьёр сухан меронад».

Айюб 37:2

Ғулғулаи овози Ӯро бодиққат бишнавед, ва садоеро, ки аз даҳони Ӯ мебарояд.

Айюб 42:7

Ва воқеъ шуд баъд аз он ки Худованд ин суханонро ба Айюб гуфт, Худованд ба Алифози Темонӣ чунин гуфт: «Ғазаби Ман бар ту ва бар ду дӯсти ту оташ гирифтааст, чунки дар бораи Ман мисли бандаи Ман Айюб сухани дуруст нагуфтед.

Айюб 5:8

Аммо ман ба Худо илтиҷо менамудам, ва даъвои худро ба Худо месупурдам,

2 Қӯринтиён* 12:11

Бо фахр карданам то ба дараҷаи беақлӣ расидаам: шумо маро маҷбур сохтед. Шуморо лозим буд маро мадҳ менамудед, зеро ки ман аз ҳаввориёни олӣ дар ҳеҷ бобат камӣ надорам, гарчанде ки ҳеҷам: