Айюб 12:4 - Китоби Муқаддас 1992 1999

⁴ Ман барои ёрони худ хандахариш шудаам, — агарчи Худоро мехонам, ва Ӯ маро иҷобат менамояд, — оре, хандахариш шудаам, агарчи одил ва беайб ҳастам.

Айюб 12:4 Iomraidhean Croise

Айюб 11:3

Оё ҳарзагӯии ту мардумро хомӯш мекунад, ва ту таҳқир менамоӣ, ва касе туро хиҷолат намедиҳад?

Айюб 12:5

Ба фикри лоубол, тамасхур барои мусибатзада аст, ва зарба барои касонест, ки пояшон лағҷидааст.

Айюб 13:18

Инак, ба мурофиа оғоз намудаам; медонам, ки сафед хоҳам шуд.

Айюб 16:10

Мардон даҳони худро бар ман воз кардаанд, бо суханони нангин рухсорҳоямро мезананд; бар қасди ман забон як кардаанд.

Айюб 16:20

Маро тамасхур мекунед, эй дӯстонам! Чашми ман сӯи Худо ашк мерезад,

Айюб 17:2

Ба ростӣ, тамасхуркунандагон гирдогирди мананд, ва чашми ман дар талхгӯиҳои онҳо сокин аст.

Айюб 17:6

Худо маро вирди забони мардум гардондааст, ва ман касе шудаам, ки ҳама ба рӯяш туф мекунанд.

Айюб 21:3

Маро тоқат кунед, ва ман сухан хоҳам ронд; ва баъд аз сухан ронданам тамасхур намо.

Айюб 30:1

Ва алҳол ба ҳоли ман касоне механданд, ки синнашон аз синни ман камтар аст, ва ман розӣ намешудам ба он ки падарони онҳоро бо сагони рамаи худ бимонам.

Айюб 30:9

Валекин алҳол ман суруди таҳқиромези онҳо гардидаам, ва барояшон калимаи тамасхур шудаам.

Айюб 34:7

Он мард кист, ки мисли Айюб тамасхурро мисли об бинӯшад,

Айюб 6:29

Баргардед, то ки ноинсофӣ нашавад. Ва боз баргардед, чунки адолати ман яқин аст.

Айюб 9:21

Ман беайб ҳастам, ғами ҷони худро намехӯрам, аз зиндагии худ безор шудаам.

Забур 91:15

Дар пирӣ низ бор хоҳанд овард, обдор ва тару тоза хоҳанд буд,

Масалҳо 14:2

Касе ки бо роҳи рост равад, тарсгори Худованд аст, вале касе ки роҳҳояш каҷ аст, Ӯро хор медорад.

Ирмиё 20:7

Худовандо, Ту маро саргарм кардӣ, ва ман саргарм шудам; Ту аз ман пурзӯртарӣ — ва ғолиб омадӣ; ман тамоми рӯз хандахариш гардидам: ҳар кӣ маро тамасхур мекунад.

Ирмиё 33:3

Маро бихон, ва Ман туро иҷобат хоҳам намуд, ва ба ту чизҳои бузург ва ниҳониеро, ки намедонӣ, баён хоҳам кард.

Мико 7:7

Вале ман ба Худованд интизорӣ мекашам, ба Худои наҷоти худ таваккал мекунам: Худои ман маро иҷобат хоҳад намуд.

Матто* 27:29

Ва тоҷе аз хор бофта, бар сараш ниҳоданд ва қамише ба дасти рости Ӯ доданд; ва назди Ӯ зону зада, масхаракунон гуфтанд: «Салом, эй Подшоҳи Яҳудиён!»

Матто* 9:24

Ба онҳо гуфт: «Аз ин ҷо бароед; зеро ки духтар намурдааст, балки хуфтааст». Онҳо бар Ӯ хандиданд.

Марқӯс* 5:40

Ва онҳо бар Ӯ хандиданд, лекин Ӯ ҳамаро берун карда, бо падару модари духтар ва бо рафиқонаш ба ҳуҷрае ки духтар хобида буд, даромад.

Инҷили Луқо 16:14

Ва фарисиён, ки зарпараст буданд, ҳамаи инро шунида, Ӯро тамасхур карданд.

Корнома* 17:32

Вақте ки зикри эҳьёи мурдагонро шуниданд, баъзе касон тамасхур карданд ва баъзеи дигарон гуфтанд: «Дар ин бора дафъаи дигар ба сухани ту гӯш хоҳем дод».

Ибриён* 11:36

Ва баъзеи дигарон ҳақоратҳо ва шаллоқро, ҳамчунин занҷирҳо ва зиндонро аз сар гузаронданд.