Айюб 10:8 - Китоби Муқаддас 1992 1999

⁸ Дастҳои Ту сурати маро сохта, ҳаматарафа мукаммал намудааст ва маро офаридааст, — ва маро нобуд мекунӣ?

Айюб 10:8 Iomraidhean Croise

Айюб 10:3

Оё барои Ту хуб аст, вақте ки ситам мекунӣ, вақте ки аз амали дастҳои Худ нафрат менамоӣ, ва бар машварати шарирон нурафкан мешавӣ?

Айюб 13:19

Кист, ки тавонад ба ман мухолифат кунад? Дар он сурат ҳоло хомӯш шуда, ҷон медодам.

Айюб 30:23

Медонам, ки Ту маро ба марг хоҳӣ расонид, ва ба хонае ки барои ҷамъ омадани ҳамаи зиндаҳост.

Айюб 9:17

Чунки Ӯ маро бо тундбоди хашмаш шикаст медиҳад, ва ҷароҳатҳои маро бесабаб афзун мекунад,

Айюб 9:22

Фарқ надорад, бинобар ин мегӯям, ки Ӯ беайб ва шарирро ба ҳалокат мерасонад.

Забур 100:3

Пеши назари худ чизи қабеҳро нахоҳам гузошт; аз амали гумроҳон нафрат дорам; ба ман нахоҳад часпид.

Забур 138:8

Агар ба осмон бароям, он ҷо Ту ҳастӣ, ва агар дар гӯр бистар андозам, он ҷо низ Ту ҳастӣ.

Забур 33:15

Аз бадӣ дур шав ва некӣ бикун; талабгори осоиштагӣ шав ва дар паи он бош.

Ишаъё 43:7

Яъне ҳар киро, ки ба исми Ман номида шудааст, ва Ман ӯро барои ҷалоли Худ офаридаам, ӯро ба вуҷуд овардаам ва ӯро сохтаам».