Айюб 10:3 - Китоби Муқаддас 1992 1999

³ Оё барои Ту хуб аст, вақте ки ситам мекунӣ, вақте ки аз амали дастҳои Худ нафрат менамоӣ, ва бар машварати шарирон нурафкан мешавӣ?

Айюб 10:3 Iomraidhean Croise

Айюб 10:8

Дастҳои Ту сурати маро сохта, ҳаматарафа мукаммал намудааст ва маро офаридааст, — ва маро нобуд мекунӣ?

Айюб 14:15

Маро даъват менамудӣ, ва ман ба Ту ҷавоб мегардондам; иштиёқманди амали дастҳои худ мегаштӣ,

Айюб 15:13

Зеро ки рӯҳи худро ба зидди Худо нигаронидаӣ, ва аз даҳонат чунин суханонро мебарорӣ.

Айюб 16:11

Худо маро ба ноинсофон таслим намудааст, ва ба дасти шарирон маро супурдааст.

Айюб 19:6

Пас бидонед, ки Худо дар ҳаққи ман каҷкорӣ намудааст ва бо тӯри Худ маро печонда гирифтааст.

Айюб 21:16

Яқин дорам, ки нозу неъматашон дар дасти онҳо нест. Машварати шарирон аз ман дур бод!

Айюб 22:18

Ва ҳол он ки Ӯ хонаҳошонро аз нозу неъмат пур карда буд. Машварати шарирон аз ман дур бод!

Айюб 27:2

«Қасам ба ҳаёти Худо, ки Ӯ маро аз адлу инсоф маҳрум намудааст, ва ба ҳаёти Қодир, ки ҷони маро талх кардааст,

Айюб 30:21

Нисбат ба ман бераҳм гардидаӣ, бо қудрати дасти Худ ба ман кина меварзӣ.

Айюб 31:15

Охир, Ӯ ки маро дар батн офардидааст, варо низ офаридааст, ва ҳар дуро Ягона дар раҳим ба вуҷуд овардааст.

Айюб 33:4

Рӯҳи Худо маро ба вуҷуд овардааст, ва нафаси Қодир ба ман ҳаёт бахшидааст.

Айюб 40:2

«Канӣ, камари худро мисли мард бибанд: Ман ба ту савол хоҳам дод, ва ту ба Ман бифаҳмон.

Айюб 40:8

Онҳоро якҷоя дар хок ниҳон намо ва рӯйҳошонро дар ниҳонхонае банд кун.

Айюб 8:20

Инак, Худо беайбро тарк наменамояд, ва бадкешонро дастгирӣ намекунад.

Айюб 9:22

Фарқ надорад, бинобар ин мегӯям, ки Ӯ беайб ва шарирро ба ҳалокат мерасонад.

Айюб 9:24

Замин ба дасти шарир дода шудааст; вай рӯи доварони онро мепӯшонад. Агар Ӯ набошад, пас кист?

Забур 100:3

Пеши назари худ чизи қабеҳро нахоҳам гузошт; аз амали гумроҳон нафрат дорам; ба ман нахоҳад часпид.

Забур 138:8

Агар ба осмон бароям, он ҷо Ту ҳастӣ, ва агар дар гӯр бистар андозам, он ҷо низ Ту ҳастӣ.

Ишаъё 64:8

Ва акнун, эй Худованд, Ту Падари мо ҳастӣ; мо гил ҳастем, ва Ту — кӯзагари мо, ва ҳамаамон амали дастҳои Ту мебошем.

1 Петрус 4:19

Пас, онҳое ки бар тибқи иродаи Худо уқубат мекашанд, бигзор ҷонҳои худро ба Офаридагори амин супоранд ва некӣ кунанд.