Айюб 10:1 - Китоби Муқаддас 1992 1999

¹ Ҷони ман аз зиндагии ман безор шудааст; ба андӯҳи худ дода мешавам; аз талхии ҷони худ сухан меронам.

Айюб 10:1 Iomraidhean Croise

3 Подшоҳон 19:4

Ва худаш дар биёбон роҳи якрӯзаро тай намуд, ва омада, зери дарахти ратам нишаст, ва ба ҷони худ маргро хоста, гуфт: «Бас аст! Алҳол, эй Худованд, ҷони маро бигир, зеро ки ман аз падарони худ беҳтар нестам».

Айюб 14:13

Кошки маро дар гӯр руст мекардӣ, то вақти фурӯ нишастани ғазабат пинҳон медоштӣ ва бароям мӯҳлате муайян намуда, пас аз он маро ба ёд меовардӣ!

Айюб 19:4

Ва агар ҳақиқатан ғалат карда бошам, ғалатам бо ман мондааст.

Айюб 5:20

Дар вақти қаҳтӣ туро аз мурдан халос мекунад, ва дар ҷанг аз дасти шамшер.

Айюб 6:26

Оё гумон мекунед, ки суханон барои исбот кофист? Ва гуфтори маъюс мисли бод аст?

Айюб 7:11

Ман низ даҳони худро нахоҳам боздошт, аз тангии рӯҳи худ сухан хоҳам ронд, аз талхии ҷони худ шиква хоҳам кард.

Айюб 7:16

Аз ҷон безор шудаам, то абад зиндагӣ нахоҳам кард; маро тарк намо, зеро ки рӯзҳоям ҳеҷу пуч аст.

Айюб 9:21

Ман беайб ҳастам, ғами ҷони худро намехӯрам, аз зиндагии худ безор шудаам.

Ишаъё 38:15

Чӣ метавонам бигӯям? Ӯ ба ман гуфт — ва Ӯ ба ҷо овард. Тамоми солҳои худро бо талхии ҷонам оҳиста‐оҳиста ба сар хоҳам бурд.

Ишаъё 38:17

Инак, талхӣ барои ман ба саломатӣ мубаддал шуд, ва Ту лутф намуда, ҷони маро аз чоҳи ҳалокат баровардӣ, чунки ҳамаи гуноҳҳои маро ба пушти Худ партофтӣ.

Юнус 4:3

Ва акнун, эй Худованд, ҷони маро аз ман бигир, зеро ки мурданам аз зистанам беҳтар аст».

Юнус 4:8

Вақте ки офтоб баромад, Худо боди шарқии тафсоне вазонид, ва офтоб сари Юнусро зад, ва ӯ беҳол шуд ва ба худ марг талабида, гуфт: «Мурданам аз зистанам беҳтар аст».

Ададҳо 11:15

Ва модоме ки Ту бо ман чунин рафтор менамоӣ, беҳтар аст, ки маро бикушӣ, — агар дар назарат илтифот ёфта бошам, — то ки ман бадбахтии худро набинам».