Айюб 1:1 - Китоби Муқаддас 1992 1999

¹ Марде дар замини Ус буд, ки Айюб ном дошт, ва он мард беайб ва росткор ва худотарс буд ва аз бадӣ дур мешуд.

Айюб 1:1 Iomraidhean Croise

Ҳастӣ 10:23

Ва писарони Арам: Ус, Ҳул, Ҷатар ва Маш.

Ҳастӣ 17:1

Вақте ки Абром наваду нӯҳсола буд, Худованд бар Абром зоҳир гардида, гуфт: «Ман Худои Қодирам; пеши Ман роҳ рав ва покдоман бош;

Ҳастӣ 22:12

Ва гуфт: «Дасти худро ба писар дароз накун ва ба ӯ чизе накун; зеро акнун донистам, ки ту аз Худо метарсӣ ва писари худро, ки ягонаи туст, аз Ман дареғ надоштӣ».

Ҳастӣ 36:28

Инҳоянд писарони Дишан: Ус ва Арон.

Ҳастӣ 42:18

Ва рӯзи сеюм Юсуф ба онҳо гуфт: «Чунин бикунед ва зинда бимонед, зеро ки ман аз Худо метарсам.

Ҳастӣ 6:9

Ин аст насаби Нӯҳ: Нӯҳ марди одил буд, ва дар насли худ покдоман; Нӯҳ пеши Худо роҳ мерафт.

4 Подшоҳон 20:3

«Лутфан, эй Худованд, ба ёд овар, ки чӣ гуна ман ба ҳузури Ту бо ростӣ ва аз самими қалб рафтор намудаам, ва он чи дар назари Ту мақбул буд, ба амал овардаам». Ва Ҳизқиё зор‐зор гирист.

1 Вақоеънома 1:17

Писарони Сом: Элом ва Ашшур ва Арфакшад ва Луд ва Арам ва Ус ва Ҳул ва Ҷатар ва Машак.

1 Вақоеънома 1:42

Писарони Эсар: Билҳон ва Заъвон, Яақон; писарони Дишӯн: Ус ва Арон.

Айюб 1:8

Ва Худованд ба шайтон гуфт: «Оё ба бандаи Ман Айюб диққат додӣ, ки мисли ӯ марди беайб ва росткор ва худотарсе ки аз бадӣ дур мешавад, бар замин нест?»

Айюб 2:3

Ва Худованд ба шайтон гуфт: «Оё ба бандаи Ман Айюб диққат додӣ, ки мисли ӯ марди беайб ва росткор ва худотарсе ки аз бадӣ дур мешавад, бар замин нест? Ва ӯ ҳанӯз ба беайбии худ қоим аст, ва ҳол он ки ту Маро бар зидди ӯ барангехтӣ, то ӯро бесабаб нобуд кунам».

Айюб 28:28

Ва ба одамизод гуфт: „Инак, тарси Худованд ҳикмат аст, ва аз бадӣ дур шудан хирад аст“».

Айюб 4:6

Оё таваккали ту ба худотарсии ту ва умеди ту ба беайбии роҳҳои ту нест?

Айюб 9:21

Ман беайб ҳастам, ғами ҷони худро намехӯрам, аз зиндагии худ безор шудаам.

Хуруҷ 18:21

Ва ту аз миёни тамоми қавм мардони ҳалолкор, худотарс, мардони росткори аз тамаъ нафратдоштаро баргузида, бар онҳо таъин намо, то ки мириҳазорҳо, мирисадҳо, мирипанҷоҳҳо ва миридаҳҳо бошанд,

Масалҳо 14:16

Хирадманд метарсад ва аз бадӣ дур мешавад, вале аблаҳ пурғурур ва худписанд аст.

Масалҳо 14:2

Касе ки бо роҳи рост равад, тарсгори Худованд аст, вале касе ки роҳҳояш каҷ аст, Ӯро хор медорад.

Масалҳо 16:17

Роҳи росткорон — аз бадӣ дур шудан аст: касе ки роҳи худро нигоҳ дорад, ҷони худро нигаҳбонӣ мекунад.

Масалҳо 16:6

Гуноҳ бо эҳсон ва ростӣ кафорат мешавад, ва бо худотарсӣ кас аз бадӣ дур мешавад.

Масалҳо 20:7

Одил дар беайбии худ рафтор мекунад; хушо писарони ӯ баъд аз ӯ!

Масалҳо 3:7

Дар назари худат хирадманд набош, аз Худованд битарс, ва аз бадӣ дур шав:

Масалҳо 8:13

Худотарсӣ — аз бадӣ нафрат доштан аст: аз ғурур, ва ҳавобаландӣ, ва роҳи бад, ва даҳони каҷгуфтор нафрат дорам.

Ирмиё 25:20

Ва ба тамоми халқи махлут, ва ба ҳамаи подшоҳони замини Ус, ва ба ҳамаи подшоҳони замини Фалиштӣ, ва ба Ашқалӯн ва Ғазза ва Эқрӯн ва бақияи Ашдӯд;

Навҳаҳои Ирмиё 4:21

Шодӣ ва хурсандӣ намо, эй духтари Адӯм, ки дар замини Ус сокин ҳастӣ! Ин коса ба ту низ хоҳад расид: маст гардида, урьён хоҳӣ шуд.

Ҳизқиёл 14:14

Ва агар ин се мард: Нӯҳ, Дониёл ва Айюб андаруни он бошанд, — онҳо бо адолати худ фақат ҷонҳои худро раҳо хоҳанд кард, мегӯяд Худованд Худо.

Ҳизқиёл 14:20

Гарчанде ки Нӯҳ, Дониёл ва Аӣюб андаруни он бошанд, ба ҳаёти Худам қасам ки, мегӯяд Худованд Худо, онҳо писаре ва духтареро раҳо нахоҳанд кард: онҳо бо адолати худ фақат ҷонҳои худро раҳо хоҳанд кард.

Инҷили Луқо 1:6

Ҳар дуи онҳо пеши Худо одил буданд ва аз рӯи тамоми аҳком ва фароизи Худованд бекаму кост рафтор мекарданд.

Такрори Шариат 18:13

Ба ҳузури Худованд Худои худ беайб бош.

Яъқуб 5:11

Инак, мо онҳоеро, ки сабр кардаанд, хушбахт мешуморем: шумо дар бораи сабри Айюб шунидаед ва анҷоми кори Худовандро дидаед, зеро ки Худованд раҳмон ва бахшанда аст.

1 Петрус 3:11

Аз бадӣ дур шавад ва некӣ кунад, талабгори осоиштагӣ шавад ва дар паи он бошад,