Ва Шаллум ибни Қӯрӣ, ибни Эбьёсоф, ибни Қӯраҳ, ва бародаронаш аз хонадони падараш, яъне қӯраҳиён, ки мутасаддӣ бар масъалаи хизмат ва посбонони остонаҳои хайма буданд, ва падаронашон мутасаддӣ бар ӯрдуи Худованд ва посбонони даромадгоҳи он буданд.
Ва онҳо аз гирду пеши маскани Қӯраҳ, Дотон ва Абиром дур шуданд; вале Дотон ва Абиром берун омада, бо занон ва писарон ва кӯдакони худ назди дари хаймаҳошон истоданд.
Ва онҳо бо ҳар ҷизе ки ба онҳо тааллуқ дошт, зинда ба зинда ба таҳтуттуроб фурӯд омаданд; ва замин бар онҳо пӯшида шуд, ва онҳо аз миёни ҷамоат маҳв гардиданд.