Ададҳо 17:10 - Китоби Муқаддас 1992 1999

¹⁰ Ва Худованд ба Мусо гуфт: «Асои Ҳорунро пеши сандуқи шаҳодат аз нав бимон, то ки ҳамчун аломат барои абнои исьён нигоҳ дошта шавад, ва шиквае ки онҳо аз Ман мекунанд, хотима ёбад, ва онҳо намиранд».

Ададҳо 17:10 Iomraidhean Croise

Забур 57:4

Шарирон аз аввали таваллуди худ каҷ мераванд; аз шиками модар козибон гумроҳ мешаванд.

Хуруҷ 16:32

Ва Мусо гуфт: «Ин аст амре ки Худованд фармудааст: „Ӯмаре аз он пур кунед, барои он ки дар наслҳои шумо нигоҳ дошта шавад, то нонеро бубинанд, ки дар биёбон шуморо аз он хӯронида будам, вақте ки шуморо аз замини Миср берун овардам“».

Хуруҷ 16:34

Чунон ки Худованд ба Мусо амр фармуд, ончунон Ҳорун онро пеши алвоҳи шаҳодат гузошт, то ки нигоҳ дошта шавад.

Ишаъё 1:2

Эй осмон, бишнав, ва эй замин, гӯш андоз, чунки Худованд сухан меронад: «Писаронро парвариш додам ва ба воя расонидам, вале онҳо бар зидди Ман исьён карданд.

Ҳушаъ 10:9

Аз айёми Ҷабъа гуноҳ кардаӣ, эй Исроил; дар он ҷо онҳо истодагӣ карданд: ҷанг дар Ҷабъа ба муқобили ноинсофон ба онҳо нарасид.

Ададҳо 14:5

Ва Мусо ва Ҳорун пеши тамоми ҷамъомади ҷамоати банӣ‐Исроил бар рӯи худ афтоданд.

Ададҳо 16:21

«Худро аз миёни ин ҷамоат дур кунед, то ки Ман онҳоро дар як лаҳза нест кунам».

Ададҳо 16:38

Яъне маҷмарҳои онҳоеро, ки ба зарари ҷони худ гуноҳкор шудаанд, — ва бигзор аз онҳо тахтаҳои паҳн барои пӯшонидани рӯи қурбонгоҳ бисозанд, зеро ки онҳоро ба ҳузури Худованд оварда буданд, ва онҳо тақдис ёфтааст; ва онҳо аломате барои банӣ‐Исроил хоҳад буд».

Ададҳо 16:40

Ҳамчун ёдгорӣ барои банӣ‐Исроил, — то ки ҳеҷ каси бегонае ки аз насли Ҳорун набошад, барои сӯзонидани бухур ба ҳузури Худованд наздик наояд, ва қисматаш мисли Қӯраҳ ва шарикони вай нашавад, чунон ки Худованд ба ӯ ба воситаи Мусо гуфтааст.

Ададҳо 17:11

Ва Мусо чунин кард; чунон ки Худованд ба ӯ амр фармуда буд, ончунон кард.

Ададҳо 17:4

Ва онҳоро дар хаймаи ҷомеъ пеши сандуқи шаҳодат, ки он ҷо Ман ба шумо зоҳир мешавам, бимон.

Ададҳо 17:9

Ва Мусо ҳамаи асоҳоро аз пеши Худованд назди банӣ‐Исроил берун овард; ва онҳо инро диданд ва ҳар яке асои худро гирифтанд.

Ададҳо 20:9

Ва Мусо асоро аз пеши Худованд гирифт, чунон ки ба ӯ амр фармуда буд.

Ададҳо 4:18

«Сибти қабилаҳои қаҳотиёнро аз миёни левизодагон маҳв накунед,

1 Қӯринтиён* 10:10

Шиква накунед, чунон ки баъзеи онҳо шиква карданд ва аз дасти қиркунанда нобуд шуданд.

Эфсӯсиён* 5:6

Бигзор ҳеҷ кас шуморо бо суҳанони ботил фирефта накунад, зеро ки барои ин ғазаби Худо бар писарони исьён меояд.

Такрори Шариат 9:24

Аз рӯзе ки ман шуморо шинохтаам, шумо ба Худованд беитоатӣ мекардед,

Такрори Шариат 9:7

Дар хотир нигоҳ дор ва фаромӯш накун, ки чӣ гуна. ту Худованд Худои худро дар биёбон ба хашм овардӣ: аз рӯзе ки шумо аз замини Миср берун омадед, то даме ки ба ин макон расидед, шумо ба Худованд муқобилат кардед.

Ибриён* 9:4

Ки дар он бухурдони тиллоӣ ва сандуқи аҳд буд, ки ҳама ҷояш тиллокӯб шуда буд, ва дар он зарфи тиллоие пур аз манн, асои шукуфтаи Ҳорун ва лавҳаҳои аҳд буд,

1 Подшоҳон 2:12

Валекин писарони Элӣ шахсони нобакор буданд: Худовандро намешинохтанд.

1 Подшоҳон 30:22

Вале ҳамаи шахсони бад ва нобакор аз миёни одамоне ки бо Довуд рафта буданд, сухан ронда, гуфтанд: «Азбаски онҳо бо мо нарафтанд, аз ғанимате ки ба даст овардем, ба онҳо чизе нахоҳем дод, балки бигзор ҳар кас фақат занаш ва бачагонашро гирифта, бо онҳо баромада равад».