12 Бигзор вай мисли мурдае нагардад, ки чун аз раҳими модараш берун ояд, нисфи баданаш пӯсида бошад».
Ё мисли афгонаи гӯронидашудае номавҷуд мебудам, мисли тифлоне ки рӯшноиро надидаанд.
Инак, бо даҳони худ мелаққанд; шамшерҳо дар лабҳои онҳост; зеро, ба гумонашон, «кист, ки бишнавад?»
Ва Ҳорун ба Мусо гуфт: «Лутфан, эй оғоям, бори ин гуноҳро, ки аҳмақона рафтор карда, гуноҳкор шудаем, ба гардани мо намон;
Ва Мусо сӯи Худованд фарьёд кашида, гуфт: «Лутфан, эй Худо, ба вай шифо бибахш!»
Ва пас аз ҳама ба ман низ, ки гӯё тифли хоме будам, зоҳир зуд.
Ва шуморо, ки дар гуноҳҳо ва дар номахтунии ҷисми худ мурда будед, бо Ӯ зинда карда, ҳамаи гуноҳҳотонро омурзид.
Лекин бевазане ки дар айшу ишрат умр могузаронад, зинда ба зинда мурдааст.