Ададҳо 11:1 - Китоби Муқаддас 1992 1999

¹ Ва қавм шикоят карда, дар гӯши Худованд суханони бад гуфтанд; ва Худованд инро шунида, хашмаш аланга зад, ва оташи Худованд дар миёни онҳо даргирифта, канори ӯрдугоҳро сӯзонид.

Ададҳо 11:1 Iomraidhean Croise

Ҳастӣ 38:10

Ва ин кори ӯ дар назари Худованд бад намуд; ӯро низ миронид.

2 Подшоҳон 11:27

Ва ҳангоме ки мӯҳлати мотами вай анҷом ёфт, Довуд фиристода, варо ба хонаи худ овард; ва вай завҷаи ӯ шуд, ва барои ӯ писаре зоид. Ва коре ки Довуд кард, ба назари Худованд бад намуд.

4 Подшоҳон 1:12

Ва Ильёс ҷавоб гардонида, ба онҳо гуфт: «Агар ман марди Худо бошам, бигзор оташ аз осмон фурӯ рехта, туро бо панҷоҳ нафарат бисӯзонад». Ва оташи Худо аз осмон фурӯ рехта, ӯро бо панҷоҳ нафараш сӯзонид.

Айюб 1:16

Ҳанӯз вай сухан меронд, ки дигаре омада, гуфт: «Оташи Худо аз осмон афтода, бузу гӯсфандон ва навкаронро сӯзонд, ва онҳоро нобуд кард; ва танҳо ман раҳо шудам, то ки ба ту хабар диҳам».

Забур 106:18

Ҷони онҳо аз ҳар хӯрок нафрат дошт, ва ба дарвозаи мамот расида буданд.

Хуруҷ 16:7

Ва бомдодон ҷалоли Худовандро хоҳед дид, зеро ки Ӯ шикоятеро, ки шумо аз Худованд кардаед, шунидааст; ва мо чистем, ки аз мо шикоят мекунед?»

Хуруҷ 16:9

Ва Мусо ба Ҳорун гуфт: «Ба тамоми ҷамоати банӣ‐Исроил бигӯ: „Ба ҳузури Худованд наздик оед, зеро ки Ӯ шикоятҳои шуморо шунидааст“».

Ишаъё 10:17

Ва Нури Исроил оташ, ва Қуддуси он аланга хоҳад шуд. ва явшону хори шутури варо дар як рӯз сӯзонида, хоҳад хӯрд;

Ишаъё 30:33

Зеро ки Тӯфет пешакӣ тайёр карда шудааст: он барои подшоҳ низ муҳайёст, ба тавре ки амиқ ва фарох гардидааст; дар гулханаш оташ ва ҳезум бисьёр аст; нафаси Худованд мисли наҳри кибрит онро хоҳад барафрӯхт.

Ишаъё 33:14

Гуноҳкорон дар Сион ба ҳарос афтодаанд, риёкоронро ларза гирифтааст: «Кист аз мо, ки тавонад дар оташи сӯзон сокин шавад? Кист аз мо, ки тавонад дар алангаи абадӣ сокин шавад?»

Навҳаҳои Ирмиё 3:39

Одами зинда чӣ ҳақ дорад гила кунад, вақте ки аз гуноҳҳои худаш ҷазо бинад?

Ҳизқиёл 20:36

Чунон ки бар падарони шумо дар биёбони замини Миср доварӣ кардаам, ончунон бар шумо доварӣ хоҳам кард, мегӯяд Худованд Худо.

Ибодат 10:2

Ва оташе аз ҳузури Худованд берун омада, онҳоро сӯзонид; ва онҳо ба ҳузури Худованд мурданд.

Наҳум 1:5

Кӯҳҳо аз Ӯ ба ларза омадааст, ва пуштаҳо гудохта шудааст; ва замин аз ҳузури Ӯ ҷунбиш кардааст, ва ҷаҳон ва ҳамаи сокинони он низ.

Ҳабаққуқ 3:5

Пешопеши Ӯ вабо равон аст, ва аз паси қадамҳояш аланга берун меояд.

Ададҳо 10:33

Ва онҳо аз кӯҳи Худованд роҳи серӯзаро тай карданд, ва сандуқи аҳди Худованд пешопеши онҳо равона шуда, роҳи серӯзаро тай намуд, то ки урдугоҳе барои онҳо пайдо кунад.

Ададҳо 11:18

Ва ба қавм бигӯ: „Барои фардо омода шавед, ва гӯшт хоҳед хӯрд, зеро ки дар гӯши Худованд гириста гуфтаед: кист, ки моро гӯшт бихӯронад? Чунки дар Миср барои мо хуб буд, — пас, Худованд ба шумо гӯшт хоҳад дод, то ки бихӯред.

Ададҳо 12:2

Ва гуфтанд: «Оё Худованд фақат бо Мусо сухан рондааст? Ӯ, охир, бо мо низ сухан рондааст». Ва Худованд инро шунид.

Ададҳо 14:2

Ва тамоми банӣ‐Исроил аз Мусо ва Ҳорун шиква карданд, ва тамоми ҷамоат ба онҳо гуфтанд: «Кошки дар замини Миср мемурдем, ё дар ҳамин биёбон ҷон медодем!

Ададҳо 14:22

Ончунон ҳамаи ин одамон, ки ҷалоли Маро, ва аломотеро, ки Ман дар Миср ва дар биёбон ба амал овардаам, дидаанд, ва Маро даҳ карат имтиҳон намуда, ба овози Ман гӯш надодаанд, —

Ададҳо 14:27

«То ба кай ба ин ҷамоати шарир, ки аз Ман шиква мекунанд, тоқат оварам? Шикоятҳои банӣ‐Исроилро, ки аз Ман шиква мекунанд, шунидаам.

Ададҳо 14:28

Ба онҳо бигӯ: „Ба ҳаёти Худам қасам, ки чунон ки шумо дар гӯши Ман сухан рондед, ончунон ба шумо амал хоҳам кард.

Ададҳо 16:11

Бинобар ин ту ва ҳамаи шариконат ба муқобили Худованд ҷамъ шудаед. Ва Ҳорун чӣ гуноҳ дорад, ки аз вай шиква мекунед?»

Ададҳо 16:35

Ва оташе аз ҷониби Худованд берун омада, он дусаду панҷоҳ нафарро, ки бухур оварда буданд, сӯзонид.

Ададҳо 17:5

Ва чунин воқеъ хоҳад шуд, ки ҳар киро Ман интихоб намоям, асои вай гул хоҳад кард; бо ин Ман шикваҳои банӣ‐Исроилро, ки аз шумо мекунанд, аз ҷониби Худ сокит хоҳам намуд».

Ададҳо 21:5

Ва қавм аз Худо ва аз Мусо шикоят карда, гуфтанд: «Чаро моро аз Миср баровардед, то ки дар биёбон бимирем? Зеро ки на нон ҳаст ва на об, ва дили мо аз ин хӯроки нобоб нафрат дорад».

1 Қӯринтиён* 10:10

Шиква накунед, чунон ки баъзеи онҳо шиква карданд ва аз дасти қиркунанда нобуд шуданд.

Такрори Шариат 25:18

Ки ӯ дар роҳ туро пешвоз гирифта, ҳамаи аз ҳол рафтагонро дар ақиби ту несту нобуд карда буд, дар сурате ки ту лакот ва беҳол будӣ; ва ӯ аз Худо натарсида буд.

Такрори Шариат 32:22

Зеро ки оташи ғазаби Ман аланга задааст, ва то асфалуссофилин фурӯзон шудааст, ва заминро бо ҳосили он фурӯ мебарад, ва асоси кӯҳҳоро месӯзонад.

Такрори Шариат 9:22

Ва дар Табъира, Массо ва Қибрӯт‐Ҳатааво шумо Худовандро ба хашм овардед.

Ибриён* 12:29

Чунки Худои мо оташи фурӯбаранда аст.

Яъқуб 5:4

Инак, музди коргароне ки саҳроҳои шуморо даравидаанд, ва шумо онро надода нигоҳ доштаед, фиғон мекашад, ва доду фарьёди даравгарон ба гӯши Худованди лашкарҳо расидааст.

Яҳудо 1:16

Инҳо шиквакунандагони аз ҳар чиз норозие ҳастанд, ки бар тибқи ҳавасҳои худ рафтор мекунанд, суханони дабдабанок мегӯянд ва барои манфиат тамаллуқ менамоянд.