3 Тіпті Онымен пікірталасқа біреу шықса да, Құдайдың қойған мың сұрағының біреуіне де жауап бере алмас еді.
Мен Құдайдан былай деп өтінемін: «Мені айыптай бермесең екен! Мені не үшін айыптайтыныңды ашық білдіре көрші!
Маған айып таға алатын біреу бар ма өзі? Болса, үндемей-ақ өле салуға бармын.
«Адамның ешбір сөзіне жауап бермейді» деп неге Оған қарсы шағымданасыз?!
Өзінің Құдай алдына барып, сотталатын уақытын пенде белгілемейді.
— Беліңді нағыз ердей буып, дайын тұр! Мен саған сұрақ қояйын, ал сен түсіндіріп берші!
Ендеше ұлылық, даңқпен әшекейленіп, салтанат, абыройға бөленші!
Сонда мен (қарапайым пенде) қалайша Құдаймен пікір таластырмақпын? Қандай сөздер таңдап алып, Оған айта алар едім?
Мен әділ болғанмен, Оның алдында өз аузым мені айыптар еді. Кінәсіз болсам да, өз тілім сөздерімді бұрмалап, мені кінәлі деп табар еді.
Жауымның мені жеңіп шықпағанынан Ұғамын Сенің риза екеніңді маған.
Ей, пенде, Құдайға қарсы сөйлейтіндей сен кімсің?! Жаратылған нәрсе өзін жаратқанға: «Неге мені осылай жараттың?» деп айта ма?
Егер «күнәсізбіз» десек, онда өзімізді алдап, бізде шындықтың болмағаны.
Себебі егер жүрегіміз бізді айыптаса да, Құдай жүрегімізден жоғары ғой, Ол бәрін де біледі.