3 Дым ақылым жоқ еді, керемет ақыл үйреттің! Орасан зор данышпандығыңды көрсеттің.
— Шынымен де нағыз данышпансыңдар-ау! Сендер өлгенде даналық атаулы қалмас, сірә?
Бірақ менде де өздеріңдікіндей ақыл-сана бар, сендерден кем емеспін. Осы айтқан нәрселеріңді кім білмейді?
Үн-түнсіз қалсаңдар ғой, шіркін! Бұл сендер үшін даналық болар еді.
Бірақ келіңдер, бәрің де, қайтадан тырысыңдар! Бәрібір араларыңнан ақылды адамды таба алмаспын.
— Күші жоққа қалай көмектескенсің сен, шіркін! Қолы әлсізденіп қалған жанға қалай демеу болғансың десеңші!
Мұндай дана сөздерді кімнің қолдауымен айттың екен? Аузыңнан кімнің даналығы шықты екен?
Шын жүректен сөйлеп, білетін таза ақиқатты айтамын!
Ал егер айтарыңыз болмаса, мені тыңдап, үндемей отыра тұрыңыз, онда парасатыммен бөлісейін.
— Байыбына бармай сөйлеп, Менің данышпан шешімдеріме күмән келтіретін кім бұл өзі?!
Рас, көмектесерлік еш қуатым жоқ, жетістік атаулы да менен алшақтап кетті.
Ел алдында және жеке үйлерде уағыз айтып, тәлім беріп жүргенде сендерге пайда болатын еш нәрсені қалдырмай, бәрін түгел айттым.
Себебі мен уағыз айтқанда ештеңені жасырмай, Құдайдың еркін түгел жарияладым.