2 — Күші жоққа қалай көмектескенсің сен, шіркін! Қолы әлсізденіп қалған жанға қалай демеу болғансың десеңші!
Түс мезгілінде Ілияс оларды келекелеп: «Қатты дауыспен шақырыңдар! Ол «тәңір» емес пе?! Мүмкін, ол терең бір ойға шомып не түзге шығып, не жол жүріп кеткен шығар. Яки ұйықтап жатса керек, ояту қажет сияқты!» — деп мазақтады.
— Шынымен де нағыз данышпансыңдар-ау! Сендер өлгенде даналық атаулы қалмас, сірә?
Сонда Әйүп былай деп жауап қайырды:
Дым ақылым жоқ еді, керемет ақыл үйреттің! Орасан зор данышпандығыңды көрсеттің.
Ал мұның бәрін өздерің де көріп отырсыңдар, сонда осы мәнсіз әңгіме неге керек?
Ал енді, менің үміттене күтетіндей күшім, әлде өміріме төзетіндей мақсатым бар ма?
Менде тастай қатты күш те, қоладай қатты дене де жоқ!
Рас, көмектесерлік еш қуатым жоқ, жетістік атаулы да менен алшақтап кетті.
Әрине, әділ сөздер адамның жанын сыздатады. Ал сендердің сын сөздерің нені дәлелдейді?
Құла түздің тұрғындары оған бас ұрады, Ал жаулары топырақты жалайтын болады.
Жаратқан Ие кіммен ақылдасқан, Кім түсінік беріп те еді Оған? Кім Жаратушыны білімге үйреткен, Оған даналық жолын да нұсқаған?