7 Қайғыдан көздерім буалдырланып, денемнің құр сүлдері қалды.
Бет-әлпетім жылағаннан қып-қызыл, көзімнің айналасы қара тартқан.
Бірақ мына достарым мені келеке қылып отыр. Көзімнен жас ағып, Құдайдан көмек сұраймын.
Сен кінәмді әшкерелемек болғандай, мені жүдетіп жібердің. Құр сүлдерім қалып, азып-тозғаным маған қарсы айғақ болып, кінәмді бетіме басып тұрғандай.
Тұла бойымды құрт пен жара басқан, терім жарылып, жарамнан ірің аққан.
Күрсіне ыңқылдап қатты шаршаймын, Түні бойы зар еңіреп жылаймын, Төсегімді көз жасыммен дымқылдаймын.
Осы қайғымнан көзім солып қалды, Көп жауыма бола көруден қалды.
Адам үшін өмірде ненің игі екенін кім біледі? Ол қысқа да мәнсіз күндерімен көлеңкедей сырғып өте шығады ғой. Өзінен кейін осы өткінші дүниеде не болатынын адамға кім білдіреді?
Содан жүректеріміз әлсірей қайғыланып, Көздеріміз талып қалды жасы мол ағып.