4 कने धूपा रा धुआँ परमेशरा रे लोकां रिया प्राथना सौगी स्वर्गदूतां रे हत्थां ते परमेशरा रे सामणे पुज्जीग्या।
कने ताहली जे धूप बालणे रा बगत आया ताहली मते लोक मन्दरा रे अंगणा च कट्ठे हुईने प्राथना करी कराँ थे।
तिने बड़िया गौरा ने स्वर्गदूता जो देख्या कने डरदे हुये गलाया, “प्रभु जी,” तुहें क्या चाँये “तेरी प्राथना कने तेरे दान यादगारा रे तौरा पर परमेशरा रे सामणे पुज्जी गरे;
कने परमेशरा री महिमा कने तिसरिया सामर्था रिया वजह ते मन्दर धुयें ने भरीग्या, कने तदुआं तका जे तिन्हां सत्तां स्वर्गदूतां रियां सत्तों मुशीवतां खत्म नीं हुईयां, तदुआं तका कोई बी मन्दरा च जाई नीं सकया।
फेरी इक होर स्वर्गदूत सोने रा धूपदान लईने आया, कने बेदिया रे नेड़े खड़ा हुआ; कने तिसजो बौहत धूप दित्या गया भई सब परमेशरा रे लोकां रिया प्राथना सौगी सोने री तिसा वेदिया पर चढ़ाओ, सै जे संघासणा रे सामणे इ।