इस खातर देक्खा, तुहें मेरे इन्हां मासूम चेलयां चते किसी जो बी घटिया नीं समझयां; हऊँ तुहांजो दस्सां भई तिन्हारी हिफाज़त करने औल़े स्वर्गदूतां री पहुँच स्वर्गा च मेरे पिता ले सदा बणीरी रैईं।
हऊँ यूहन्ना, ये आसिया प्रदेशा री सात्त कलीसियां जो लिख्या राँ: तिस परमेशरा रिया तरफा ते सै जे हाया, सै जे था, सै जे औणे औल़ा; कने तिन्हां सत्तां आत्मां रिया तरफा ते, सै जे तिसरे संघासणा रे सामणे इयां,
फेरी मैं स्वर्गा च इक होर बड्डा कने अदभुत नशाण देख्या, यनि सात्त स्वर्गदूत तिन्हांले जे सत्तों आखरी मुशीवतां थिआं, काँह्भई तिन्हांरे हुई जाणे पर परमेशरा रे गुस्से रा अन्त आ।
फेरी मैं मन्दरा च किसी जो ऊच्चिया अवाज़ा च तिन्हां सत्तां स्वर्गदूतां ते ये बोलदे सुणया, “जाओ परमेशरा रे गुस्से रे सत्तों इ कटोरयां जो धरतिया पर लटी दवा।”