फेरी तिन्हां चार जिऊंदे प्राणियां चते इक्की तिन्हां सात्त स्वर्गदूतां जो परमेशरा रे सै जे युगानुयुग जीवित आ गुस्से ने भरीरे सात्त सोने रे कटोरे दित्ते।
इन्हां चऊँ जिऊंदा प्राणियां रे छे-छे फंग थे, कने चऊँ पासयां अन्दर बाहर आक्खीं इ आक्खीं थिआं। कने सै रात-दिन बिणा रुके ये बोलदे रैं, “पवित्र, पवित्र, पवित्र प्रभु परमेशर, सर्वशक्तिमान, सै जे था, सै जे हया कने सै जे औणे औल़ा।”
कने सै जे संघासणा पर बैठिरा था, मैं तिसरे सज्जे हत्था च इक कताब देक्खी, सै जे अन्दर कने बाहर दुईं तरफा ते लिखिरी थी, कने सै सात्त सीलां लाईने बन्द कित्ती गई थी।
इस वजह ते “ये परमेशरा रे संघासणा रे सामणे, कने तिसरे मन्दरा च दिन-रात तिसरी सेवा कराँ ये; कने सै जे संघासणा पर बैठिरा, तिस तिन्हां परा अपणे तम्बू ताणने।