9 हऊँ तेरे दुख, कने तेरी गरीबिया जो जाणाँ, पर तू अमीर आ! कने हऊँ तिन्हां रिया निंध्या जो बी जाणाँ सै लोक जे अप्पूँजो यहूदी बोलां ये, कने हये नींये, पर शैतान्ना री सभा ये।
“प्रभुरा आत्मा मेरे ऊपर आ, काँह्भई तिने गरीबां जो खुशखबरी सुनाणे रे खातर मेरा अभिषेक कीतिरा। तिने हऊँ भेजीरा, भई हऊँ सै जे शैतान्ना रिया कैदा चे तिन्हाजो छुटकारे रा, कने अन्हेयां जो नज़र पाणे री खुशखबरी देऊं, कने दुख तकलीफां च फसीरे लोकां जो छड़वाऊँ।
कने हरेक नगरा रे चेलयां रे मना जो मजबूत करदे रहे कने ये उपदेश देआं थे भई विश्वासा च बणीरे रौआ; कने ये बोलां थे, “अहांजो मते दुख सहीने परमेशरा रे राज्जा च जाणे मिलणा।”
कने हर यहूदी सभा घर च हऊँ तिन्हांजो ताड़ना देई-देईने यीशुये री निंध्या करवां था, येत्थी तक भई गुस्से रे मारे येढ़ा पागल हुईग्या भई दुज्यां नगराँ च बी जाई-जाईने तिन्हांजो सतां था।
अहें दुखां रे वगता च बी, हमेशा खुश ये; हलाँकि अहें गरीब ये, फेरी बी बौहत लोकां जो आत्मिकता च अमीर बणाई दें। लोक समझां ये अहांले किछ निआं, जबकि अहांले त सब किछ आ।
ताहली जे बौहत संकटा ते तिन्हांरा इम्तेहान हुया था तां बी सै बौहत खुश हुये कने हलाँकि ये बौहत गरीब थे फेरी भीं तिन्हें उदारता ने दुज्जे विश्वासियां री मदद करने जो पैसा दित्या।
हलाँकि हऊँ त पैहले मसीह री निंध्या करने औल़ा, विश्वासियां जो सताणे औल़ा, कने निर्दयी माहणु था; तां बी मसीह माह पर दया कित्ती, काँह्भई मैं अनजाणे च कने अविश्वावासा रिया वजह ने ये काम्म कित्ते थे।
हऊँ यूहन्ना, तुहांरा साथी विश्वासी आ कने यीशु मसीह रे दुख, कने राज, कने धीरजा च तुहांरे सौगी आ। हऊँ पतमुस नौआं रे टापुये च परमेशरा रे वचना कने यीशुये री गवाही देणे रिया वजह ते कैदी था।
हऊँ येत जाणाँ, भई तू ओत्थी रैआं तित्थी जे शैतान राज कराँ; कने तू मांह पर लगातार मजबूतिया ने विश्वास कराँ कने तैं तिन्हां दिनां च बी मांह पर विश्वास करना नीं छड्डया, ताहली जे मेरा बफादार गवाह अन्तिपास तिसा जगह मारया गया, तित्थी जे शैतान वास कराँ।
पर तुहां थुआतीरा नगरा रे बाकी लोकां ने, जितने जे तिसरिया शिक्षां जो नीं मनदे कने तिन्हां गल्लां जो तिन्हौं जे शैतान्ना रियां गैहरियां गल्लां बोलां ये नीं जाणदे, हऊँ ये बोलां भई मांह तुहां पर होर बोझ नीं पाणा।
देख, हऊँ शैतान्ना री तिन्हां सभा औल़यां जो तेरे अधीन करी देन्गा सै लोक जे अप्पूँजो यहूदी बोलां ये, कने हये नींये, पर झूट्ठ बोलां ये। देख, मांह येढ़ा करना भई तिन्हां आईने तेरे पैराँ पर मत्था टेकणा, कने तिन्हां ये जाणी लेणा भई मैं तेरने प्यार कित्तिरा।
मैं तिसजो जबाब दित्या, “हे स्वामी, हऊँ नीं जाणदा, पर तूई जाणाँ।” तिने मेरने गलाया, ये सै लोक ये, सै जे तिस बड़े दुखा ते निकल़ीने आईरे; इन्हें अपणे कपड़े मेमने रे खून्ना ने धोईने चिट्टे कित्तिरे।