कने यीशु तिन्हौं जाणे ते पैहले तिन्हांने गलाया; “परमेशरा रे राज च ल्यौणे खातर मते लोक पक्की रिया फसला साई ये; पर तिन्हांजो परमेशरा ले ल्यौणे खातर जादा लोक नींये, इस खातर प्रभु परमेशर सै जे फसला रा मालिक आ, तिसने प्राथना करा भई खेतां च मते मजदूर भेज्जा।
सै लोक जे अच्छी शिक्षा पायें सै इक धरतिया साई ये जिस पर बौहत बार बारिस पौआं इ। जे जमीन खरी, तां किसाना रे खातर अच्छी फसल उगां इ कने परमेशरा रिया तरफा ते आशीष पाईं।