देक्खा, मैं तुहांजो सर्पां कने बिच्छुआं पर चलीने बी सुरक्षित रैहणे रा, कने दुश्मणां जो हराणे रा अधिकार देई दित्या; कने तुहांजो किसी बी चीज़ा ते कोई बी नुक्शान नीं हुई सकदा।
ताहली जे सै अपणे होशा च आया, तां सै अपणे मना च सोचणे लगया, मेरे पिता रे घरें इतणे जादा मजदूर ये तिन्हांजो जे खाणे जो इतणी जादा रोटी मिलांई भई सै खाईने बी नीं मुकदी! पर इथी मेरे इतणे बुरे हाल ये भई हऊँ भुक्खा मरने लगीरा!
कने तिसरा वायदा जे मेरे पिता माहने कित्तिरा, तियां इ मांह बी तुहांरे खातर पवित्र आत्मा भेजणा, पर तदुआं तक जे परमेशर तुहांजो पवित्र आत्मा रिया सामर्था ने भरी नीं दो, तदुआं तक तुहें यरूशलेम ची रैयों।”
कने लोक ये जे हुया था तिसजो देखणे निकल़े, कने यीशुये ले आईने तिस माहणुये ते जे बुरीआत्मां निकल़ियां थीं, तिस्सो यीशुये रे पैराँ ले कपड़े पैहनीरा कने होशा च बैठिरा देखीने डरीगे।
परमेशरे कियां-कियां नासरत नगरा रे यीशुये जो पवित्र आत्मा कने सामर्था ते अभिषेक कित्या; सै भलाई करदा कने जितने लोक सै जे शैताने सताईरे थे, ठीक करदा फिरया, काँह्भई परमेशर तिसने सौगी था।
पर हऊँ अपणे प्राणां जो बी किछ नीं समझदा भई तिस्सो प्यारा जाणुं, पर येढ़ा भई हऊँ अपणी दौड़ा जो कने तिसा सेवा जो पूरी करूँ, सै जे परमेशरा रे अनुग्रह ते खुशखबरिया री गवाही देणे खातर प्रभु यीशुये ते पाईरी।
पर पौलुसे जवाब दित्या, “तुहें रोई-रोई ने मेरा दिल काँह तोड़या रायें? हऊँ बी त यीशुये रे नौआं खातर यरूशलेम च नां सिर्फ बंधोणे, पर मरने खातर बी त्यार आ।”
कने हर यहूदी सभा घर च हऊँ तिन्हांजो ताड़ना देई-देईने यीशुये री निंध्या करवां था, येत्थी तक भई गुस्से रे मारे येढ़ा पागल हुईग्या भई दुज्यां नगराँ च बी जाई-जाईने तिन्हांजो सतां था।
हुण तुहें सच्चाईया जो मनदे हुये अप्पूँजो परमेशरा रे जरिये पवित्र करील्या, ताकि तुहांरा प्यार साथी विश्वासियां रे प्रति सच्चा हो। कने लगातार इक्की दुज्जे जो दिला ते प्यार करा,
प्यारा च कोई डर नीं हुन्दा बल्कि सिद्ध प्रेम डरा जो दूर करी देआं। काँह्भई डरा रा रिश्ता त सजा सौगी हुआं, इस खातर तिसच जे डर आ, सै हल्तियें प्यारा च सिद्ध नीं हुईरा।