किछ दिनां ते बाद, तिने छोट्टे मुण्डुये अपणा सारा समान बन्हील्या कने किति दूर देशा जो चलिग्या, कने तिसा जगह बुरे कम्मां च फसीने तिने अपणा सारा पैसा गवाईत्या।
या क्या तुहें महंगे कपड़े पैहनीरे किसी माहणुये जो देखणे री उम्मीद करया राँ थे? नां, काँह्भई सै लोक जे बांके कपड़े पैहनां ये, कने मौज मस्तिया ने जीआं ये, सै सुनसान जगह च नीं, पर मैहलां च रैं।
इन्हां चते किछ येढ़े लोक ये सै जे घराँ च घुसां ये कने मूर्ख औरतां जो अपणे बशा च करी लैं, ये औरतां अपणे पापां रे बोझे च दबोईने हर तरिके रियां बुरी इच्छां रे बशा चियां।
तुहें इसा धरतिया पर अपणी हर इक इच्छा पूरा करने कने विलासिता च अपणी जिन्दगी गवाईती; तुहें खुद अप्पूँजो बध कित्ते जाणे रे दिना रे खातर पाल़ी-पोसीने जानबरा साई मोटा तगड़ा करी लरा।
तिने बी मिन्जो बोल्या, “सरदीस नगरा रिया कलीसिया रे दूता जो ये सन्देश लिख: मेरले परमेशरा रियां सात्त आत्मां कने सात्त तारे, हऊँ तुहांजो ये बोलां भई हऊँ तेरयां कम्मां जो जाणाँ, भई तू जिऊंदेयां साई त दिखां, पर असल च तू मूईरा।