11 पर जवान विधवां रा नौं सूचिया च मत लिखयां, काँह्भई ताहली जे तिन्हांरियां भोग-विलासा रियां इच्छां बधी जाईयां, तां सै भीं ते ब्याह करना चाईयां कने मसीह ते दूर हुई जाईयां,
येढ़े लोक ये सखायें भई ब्याह करना कने किछ किस्मा रा भोजन खाणा गल़त आ। पर परमेशरे ये खाणा विश्वासी लोकां खातर बणाईरा सै जे सच्चिया शिक्षा जो जाणाँ ये भई परमेशरा रा धन्यवाद करीने खाया जाओ।
तुहें इसा धरतिया पर अपणी हर इक इच्छा पूरा करने कने विलासिता च अपणी जिन्दगी गवाईती; तुहें खुद अप्पूँजो बध कित्ते जाणे रे दिना रे खातर पाल़ी-पोसीने जानबरा साई मोटा तगड़ा करी लरा।
ये तिन्हांजो सै जे भटकीरेयां लोकां चाते बचीने निकल़णे री शुरुआत इ करीराँ थे, अपणी बेकारा री घमण्डी गल्लां ते तिन्हां लोकां जो शारीरिक इच्छां च फसाई लें।
काँह्भई तिसरे व्यभिचार री तिखी मदिरा सारी जातियें पित्तीरी, धरतिया रे राजयां तिसने सौगी व्यभिचार कित्तिरा, कने धरतिया रे ब्यापारी तिसरे सुख-बलासा रे जादा हुणे ते अमीर हुईगरे।”