3 नाःआ जमाकून होयाःराः बेला निचकाःतना। हनालगा नाःआ कागदरे ओजाःतो सरवने बछाःता, अरू अयूमकेडखन तिंगीड घड़ीने मनावगोड ञवनता, हाँयग होड़राः जीव-जहन भगवान नपायगेयता।
नाःआ चेडतोय बछाःता हाँयग होड़ बुझाः लगा इदा। भगवानराः बड़रा कतायीग होड़ दानिएल कतातेरा हन इया मुरुक बेलूर जिनिस मुनुरुक सुद ततेररेपे ञेल दो,
दो ईसू कताया, “नाःआ इया कोवानेःआ, भगवानराः सरवने अयुमेता अरूय मनाःता, हनाँयग होड़राः जीव-जहन भगवान भल-भलायवाता।”
दो नाःआ जमाकून अपे एनेचेगोड ञवन लगा इदा। अबू ईसू मसी एचेरेबू बिसवासकेरा हना वरीते, भगवान अबू जमालेःआतेय सडावबूता, हना दिन लेनेसान इदा। हनालगा अपे नाःआ जूग बदीरे नाय नपायते सुदीकेडखन अपीगतो होड़कू इया अहापे दोहोन, मनदो बेरेडकियानखन सवासितीपे दोहोन।
रइत चबनतना अरू दिन दरवाःआ। हनालगा अपे अंदरा इयाःआ बेलूर बुताकून अड़ाः एंडाकेडखन नपाय लूर-नेवनराः मरसल इयाःआ बुताकूनपे एचेय।
चउंदीस टुटीगगुःराः बेला निचकाःतना। हनालगा अपे ओंगोल बुझाः घड़ीन सवासितीपे दोहोन, जेमहा अपे भगवान एचेरेपे अरजी अवेय।
दो ईंगरिकुःआ अजी बोपोहकूतिंग, नाःआ सनाताय कता बदीरे अपे अनसिनहार अलोपे दोहोन। परबू लगा हजार बरिस मी दिन इया इदा अरू मी दिन हजार बरिस इया इदा।
हनते हाँय ईंग एचेरेय कताया, “नाःआ कताकून होयाःराः बेला लेनेसान इदा। हनालगा नाःआ कागद कोंडोड़ रेडकेडखन मोहर अलोम लगावगे।
हनते ईसू अरूय कतातेरा, “अपे ईंगपे अयूम! ईंग हनालियिंग कुदा वेगता। अरू जमाकू अँनकूराः बुता इया बदला एमेवाकू लगा ईंग एचेरे इमान इदा।
नाःआ कताकूनराः हिदइते एमेता हाँय कतायतना, “हाव, ईंग हनालियिंग कुदा वेगता।” “आमीन! हाव, परबू ईसू वेगमे।”
ईंग ओनोहेन वेग लगा इदानिंगा। अपे एचेरे इदा, हना बिसवासरेपे सनालावगोड ञवन, जेमहा तोनोंगीग अपेराः पगरी अलोकू उतराव अवेय।