Kelesea 2:6 - Ku̍o̍ Delee 19996 Jɛ nyɔ̍ u̍h-a dǎɛ-a nyɔ̍ klaaᵻɛ́, u̍h se̍ flɔ̍nwlùh delee dǒ naɛ̍ kɛ̍n po̍. Ka jɛ u̍h nɛ-a chɛ̀-ɛ, dɛ̍ ɛ̀ iě-a dǒ dɔɔ̌ nɛ dǒ ǐn we̍-ɛ, ɛ̍ se̍ nɛ dɛ̍nu̍ɛ, Nyɔsoa-a chlɛ̌-e nyɔ̍ i̍. Faic an caibideil |
Wɛ̀ u̍h ji̍ dǒ ɔ̍ we̍, iě u̍h la̍a̍, “Dlǔtu, à juo ɛ̍-ɛ mɔ̀ bo ɔ̀ sà tìh-a taǐn, dɛ̍nu̍ɛ, nɛ̀ gbǎ nyɔ̍-a wlu̍ we̍, iě nɛ̀ ple̍ nyɔ̍-a jua̍a̍ jǔ ke. Jɛ tìh-a taǐn bo àn poe nǎ dǒ Nyɔsoa dɛ we̍. Ɛ̍ kɔn à ji̍ ìè à wlùh sèàɛ̍ pò à telě sà à wlu̍ kɛ̍n à iě taa̍sìh sà dě Wloma nyɔ̍-a Bloa̍ Joi we̍ kɔ̌ɔ, àe̍e̍ ɛ̍ se̍ à wlu̍ kɛ̍n sà ae?”
Mɔ̀ nu̍ mɔ̀-a nyɔ̍ klaaᵻá wlu̍ mɔ̀ iě mɔ̀-a chɛ̀ wlù ja dǒ u̍h we̍. U̍h-u bo ùh-a tù mɔ̀-a tìh jlǐhɛ̍, dɛ̍nu̍ɛ, u̍h kɔn u̍h iě u̍h-a dbo̍-a tìh we̍ i̍ sèàɛ̍ dě Nyɔsoa we̍. Mɔ̀ jě u̍h dɛ̍ɛ̍ wɛ̀ u̍h iě nmɔ dǒ u̍h-a nyɔ̍ klaaᵻ nu̍ dɛ we̍, u̍h-a wlùh-u je̍e dě de̍ i̍ gbǎ. Jɛ pò ɛ̍ se̍ la̍a̍n nɛ-ɛ, nɛ̀ ɛ̍ se̍-o mɔ̀ dɛ̍ po̍ mu̍.