2 Tɛsoloniɔn 2:3 - Ku̍o̍ Delee 19993 Mɔ̀ bɔ̌ wɔ̌n-ɛ nyɔ̍ bɔ̌ mɔ̀ i̍ boe-ɛ dǒ dɛ̍-o-dɛ̍ we̍. Dɛ̍nu̍ɛ, pò weɛ̍ laa̍ ɛ̍ iě ji̍-ɛ, nɛ̀ Nyɔsoa kɛ̍n i̍ poe-ɛa mu̍ nɛ, wɛ̀ Nyɔ̍ Sɔ̀n iě à kɛ̍n wlǔh-i. Ɔ̍ tìh chɛn i̍ wɛ̀ ɔ̍ iě-e gbɔ̀lɔ-ɛ. Faic an caibideil |
Nmi̍ɛ̍ ìn jě-aɛ, ɛ̍ nɛ kmɔ̌ de, jɛ ɛ̍ se̍ kmɔ̌ nɛ dɛ fu̍u̍. Jɛ ɛ̍ ji̍ la̍ dě kàn biě di̍i̍ sɔ la̍, wɛ̀ ɛ̍ iě-e gbɔ̀lɔ-ɛ. Kmɔ̌ nyɔ̍ juh kɔn nynɛ̌ se̍-a chlǐh-ɛ dě feɛ chlǐh-dɛ̍ di̍i̍ wɛ̀ kmɔ̌ iě-a nui-ɛ dǔ-ɛ, pò u̍h jě nmi̍ɛ̍ la-ɛ, nɛ̀ ɛ̍ mu̍ u̍h wɔ̍n flɔn-ɛ. Dɛ̍nu̍ɛ, ɛ̍ nɛ kmɔ̌ de, wɛ̀ ɛ̍ se̍ ka kmɔ̌ nɛ dɛ, iě ɛ̍ mu̍ la̍ ji̍ dode̍.