Mansa Dawuda ban mɔgɛnu danna, a yisi ma kima tun. A ya a fɔ Mari ye ko, “N bara min ma kɛ la, n bara hakɛ-wɛ le kɛ kɛ la ka bila ile Mari le la wo la. I yandi, Mari, n makoto. N bara kun-takolonya-koe le ladan kɛ la.”
Wo kɔma, n ya n sɔ n hakɛ la i ye. N bara ko-yogomɛ minnu ma, n ma wonu dogon. N bara a latɛgɛ n burɔ ka n sɔ a bɛɛ la i ye, ado i ya n hakɛ bɛɛ makoto.
Alako tun, wo ara wo sɔ wo hakɛ la bawo wo ara wo kan-kɔ sɔ wota Mari Alla la. Wo ara sibolo-gbɛrɛnuta bɛsɛnu kɔ. Wo ma ale sako kɛ fɔ ka bɛsɛnu kɔ kɔlɔma-kuru-wɛnu kɔrɔ. Ale Mari kan le kɛ la.
“Fɔ ni ma ya ma sa miliyɛ bolo gbɛ! Ma ni yarabiyi burun ma ma. Ma ara hakɛ kɛ ile mata Mari Alla la. Mabɛ ma fanu bara hakɛ kɛ. Ka a bi ma dennɛ ma ha kaka, ma sa ile mata Mari Alla sako kɛla.”
Wole Yuda mɔgɛnu ko, “Nfenna ma siginɛ yan? Ma ni ma kundɛn wona. Tarɛ mininɛ soe minnu ma, ma ni ta faga nyɔ. Mata Mari Alla ara ma halaki-koe fɔ de! A ara ma dawari-yi-lafɛ rɔ bawo ma ara hakɛ kɛ ka bila a la.
“E, Mari, i ma a yen, n niyi ra ara gbɛrɛn n ma. N yisi ara tinya ka a tɛgɛ nta murutiyɛla ko ma. N yogenu ya nna dannu faga luyi ma. Fenfen sa bɔnnu na fanan fɔ sayɛ.
“E, ma Tigi Alla, i nara ila mɔgɛnu na ka bɔ Iyipiti nyamanɛ rɔ tumɛ min, i ya ita sɛnbɛ-makawanɛ yira anu na wulɔn. Ha bi, ma ye ma mirila ita kabana-ko-sɛnbɛ wo ma. Kɔnɔ hali wo, ma ara hakɛ kɛ ka karagbɛlɛyɛ sigi i la.
N ya a yen ko anu bara dɔn-fen-fɛrannu dɔn sa! N ya Alla madiya ko, “I yandi, ila mɔgɛnu makoto. Mɔgɛ kɛnu si ke anu beli-fan sɔrɔnna kama? Fanka sa anu na, ado anu ma siya.”