A ko alako dɔrɔn wo ya wo tole masɔ ala kumɛnu na nun, yisi-kimɛ si wo rabɔ nun iko yi min ti gbala. Telenbagayɛ si to nala wo ma nun iko wasɛ tenbi tugula a rɔ.
Kɔnɔ a ko wo benbanu ma sɔn anu tole masɔla a la. Anu tole gbɛlɛ nun. Anu taranta anu nyɛrɛ diyana-koenu denu mala. Anu ma to tala yarɔ fɔ ka to sɛgila anu kɔma.
“E, Yerusalɛm, Yerusalɛm! I ye nɛbinu fagala nun tolon! Alla ara kilayɛ minnu sɔ i wara, i ya wonu mabon kurinu na! A sɔgɛ ye n na wati siyaman ka ila mɔgɛ bɛɛ ladɛn iko sisi-denbɛ si ala dannu nadɛn a kanban kɔrɔ nya min kɔnɔ i ma sɔn n ni wo ma!
Ni a taranta, anu bi kilanna ka le tuma-wo-tuma ka nna tɔnnu bira, wo si diya n ye. Wo si a ma, anuta koe bɛɛ ni ta a kila-bɛrɛbɛrɛ fɛ, hali ka a sigi anu mamanɛnu na. Kɛ si ma habadan-koe la anu ye.’