Wo yɛrɛyɛrɛnmatoe ni wo madu a kɔrɔ. Ni wo ma, a fonde si bɔ. Wo si firan dugu-kole kɛ kuma feu! Mɔgɔ-sewanɛ le wo tigi la min bi tala Mari wara kanan-koe rɔ.
“E, Yerusalɛm, Yerusalɛm! I ye nɛbinu fagala nun tolon! Alla ara kilayɛ minnu sɔ i wara, i ya wonu mabon kurinu na! A sɔgɛ ye n na wati siyaman ka ila mɔgɛ bɛɛ ladɛn iko sisi-denbɛ si ala dannu nadɛn a kanban kɔrɔ nya min kɔnɔ i ma sɔn n ni wo ma!
N ya a fɔ ko, ‘E, Mari, Sɛnbɛ-Bɛɛ-Tigi, n bi i matarala. I yandi, i kana ita mɔgɛ kɛnu faga. I ya anu nabɔ yɔɔnyɛ rɔ Iyipiti nyamanɛ rɔ ita fanka-makawanɛ le la.
N ya a yabi ko, “N fa, nde ma a lɔn. Ile le ya wo lɔn.” A ya a fɔ n ye ko, “Minnu bara kisi ka bɔ bɛnsɛnkɔninya-wɛ rɔ, wonu denu bi wonu na. Anu ya anuna duruku-yannu ku ka a ma, anu ni gbɛ saga-dan-yele rɔ.
Dawuda ya a buri ka bɔ Kati soe burɔ ka ta a dogon faran do la Adulam soe dafɛ. Dawuda na-kelen-nyɔgɛnu ya a lamɔɛn min kɛ ko a ara ta faran wo la nyɔ, anu tara kofu a ma nyɔ.
A tara ke faran do ma kilɛ dafɛ saga-wɔrɛnu bi kan min. Mansa Sɔli tara da kɔma faran wo la. Kɔnɔ yaga, Dawuda anubɛ ala keminɛnu dogonnɛ faran wo burɔ pon!
Dawudala keminɛ wonu ya a fɔ a ye ko, “Mari ara fɛrɛ-bɛrɛbɛrɛ le di i ma kɛ la iko a ya a fɔ i ye nya min nun ko a si i yoge don i bolo. Ko-wo-ko diyara i ye gbɛ, i si wo sigi le a ma.” Dawuda tara dɔidɔi ka Mansa Sɔlila duruku-ba wo do tɛgɛ a la. Kɔnɔ Mansa Sɔli ma ko lɔn wo rɔ.
Wo kɔma, Dawuda fanan bɔra a kɔma. A ya ale Mansa Sɔli rakele. A ko, “N tigi.” Mansa Sɔli ya a ya-lamunun a la. Dawuda ya a madu a ye dugi ma ka a gbiliya.