“Mari ko a ya Mansa Sɛnakaribu wara-koe bɛɛ lɔn, ado a ko a ya a don-woe anubɛ a bɔ-woe lɔn. Mari ko a ya a lɔn Mansa Sɛnakaribu ye diminyala a ma nya min.
A ya a tintan ala den Silamɛni na ka a fɔ a ye ko, “Nna den, i ni nta Alla wara-koe lɔn ka ata wɔlɛ kɛ i yisi bɛɛ la. Alla ya ma miriya anubɛ mala natanu lɔn. Ni i ya i gbɛrɛn a ma, a si i rabira. Kɔnɔ ni i ya i kan-kɔ sɔ a la, a si a ban i la feufeu!
Ile ya n burɛ lɔn. I wara i gbɛrɛn n ma suyi rɔ. I wara n bara-koe fɛsɛfɛsɛ a kila-bɛrɛbɛrɛ fɛ kɔnɔ i ma fɛɛ-wo-fɛɛ yen n na, ado n bara a latɛgɛ ko foninya ti bɔ n dɛ rɔ.
Mari, ile ya n burɛ lɔn. Ile le ye n miriya lakɔrɔsila. I ni karagbɛlɛ kɛnu sagan dugi la iko saga-bosotɛ. Anu namara a dan na kan-natɛgɛ-telela ko la.
A kinyama sawa nyɔgɛ, Yisa ya nyinikalɛ kɛ, a ko, “Saimon, Yɔnila dan, n di i ye, wa?” Pita ya a funu bawo Yisa ya a manyinika. A ko, “Mari, i ya koe bɛɛ lɔn, i ya a lɔn ko i keninɛ n bolo.” Yisa ya a fɔ a ye ko, “Nna sagɛnu fɛ-bira.
“I ni kɛdi sɛbɛ ka a lata Tayataira chɔchi-melika ma. “ ‘Wole Tayataira chɔchi-mɔgɛnu, kumɛ le kɛ la ka bɔ nde, Allala dan bolo. N yɛ manɛ iko ta-mɛlan. N kian ye malanna iko sila-kaganɛ.
N si a gba-fɛ-bilalɛnu fanan faga. Nba, chɔchi bɛɛ si a lɔn wo rɔ ko nde le ya mɔgɛnu miriya anubɛ anu kɔntɔ-koenu lɔn. N si wo kelen-kelennamɛ-bɛɛ sara iko wola kɛwɔlɛnu bi nya min.
