“Wo kɔma, minnu bi n maran rɔ, n si a fɔ wonu ye ko, ‘Wo ni wo bɔ n fɛ, wole min bi Allala dankɛ kɔrɔ! Wo ta habadan-tɛ rɔ min tabɛnnɛ Setanɛ anubɛ ata melikanu ye!
Bon-tigi wa a lasɔ ka dɛ rasɔgɔ, wo sɔnɛ si to kɔma dɛ matugula ka a fɔ ko, ‘N fa, dɛ laka ma ye!’ Kɔnɔ a si wo yabi ko, ‘N ma wole lɔn. N ma wo bɔ tinɛ lɔn!’
“Saga-fɛ-birala-nyimɛ le nde la. N Fa Alla ya nde lɔn nya min, nde fanan ya a lɔn wo nya le, ado n ya nna sagɛnu lɔn wo nya na le. Anu fanan ya nde lɔn. N si sɔn ka faga anuna ko la.
Kɔnɔ Alla ara chɔchi min ma dɛnkɛninya-kurukɛ-sɛnbɛ la, wo la ti maga mumɛ! Kumɛ kɛnu denu sɛbɛnɛ chɔchi ma ko, “Mari ya a nyɛrɛtɛ lɔn.” Wo kɔma, a sɛbɛnɛ ko, “Min bi a fɔla ko Maritɛ le ale la, wo ni fara ko-yogoma-kɛ la.”