“Wo kɔma, minnu bi n maran rɔ, n si a fɔ wonu ye ko, ‘Wo ni wo bɔ n fɛ, wole min bi Allala dankɛ kɔrɔ! Wo ta habadan-tɛ rɔ min tabɛnnɛ Setanɛ anubɛ ata melikanu ye!
Ni wobɛ mɔgɔ kumara, a ni ta i la kiti-tɛgɛ-bɔn la. Wo tamatoe, i raya ka koe wo ban wo tɛma, woletɔ a ti ta i la nyɔ rɔ. Ni wo ma, kiti-tɛgɛlɛ si i don i maralɛ bolo. Wo fanan si i sa yele la.
Ka tenbi wo bɛɛ la, denka-filun-bɛ ye male anubɛ ile tɛma, ado ni minnu bi a fɛ ka bɔ yan ka ta i wara nyɔ, wonu ti ke tala nyɔ. Mɔgɔ ti ke bɔla i warɛ nyɔ fanan ka na male warɛ yan.’