Yusufu ya a kɔrɔnu yen tumɛ min, a ya a lɔn tiriya ko a kɔrɔnu denu. A ya a nyɛrɛ ma iko a ma anu lɔn defan! A ya anu tagbɛrɛn ka a fɔ anu ye ko, “Wo bɔra mi?” Anu ko, “Male bɔra Kenan nyamanɛ le tɔ ka na dɔn-fen san tinɛ yan tɔ.”
Wura dɛ ara gbɛrɛn tumɛ min, ala karan-dannu nara a wara. Anu ko, “Suyi ara ke. Wulɛ le yan na. I ni mɔgɛnu nata so-mɛsɛnu tɔ alako anu ni dɔn-fan san anu nyɛrɛ ye.”
Musi do ye nyamanɛ wo rɔ, Kenan kɛ le wo la. A nara Yisa wara. A gbele-gbelenta ko, “N fa, Mansa Dawudala dan, kinikini n ma! Nyinɛ ye nna dunmusi fɛ. A tɔrɔnɛ kati!”
Wo ni wo miri de Mari sɔra wo yarɔ wula-da-rakolɔn kɛ rɔ san bi-nanɛ kɔrɔ. Mari ya yakɔrɔ-mamɔɛ lana wo kuma ka wo mafɛlɛn ka a lɔn ni wo ye nya min, ni wo si ala tɔnnu bira le.