18 A ya a fɔ a nyɛrɛ ye ko, ‘N si min ma, wo le kɛ la. N si nna fen-namara-bɔnnu wayan ka a kinama-wɛnu sɔ. N si nna fui-fan anubɛ nna bolo-fen-toe bɛɛ mara nyɔ rɔ.
I ni nde lakisi bana wonu ma, fen bi min bolo duninya kɛ dɔrɔn tɔ. Tɔrɔya-dagɛ min siginɛ i bolo, anu tɔrɔ wo la. Tɔrɔyɛ wo kana dan anu denu dɔrɔn ma. Hali anuna dannu anubɛ anu mamanɛnu ni do sɔrɔn a rɔ.
Wo ni konanu mafɛlɛn. Anu ti sugi fui. Anu ti a tɛgɛ. Anu ti a sa birɛ la. Kɔnɔ wo Fa min bi Arinyɛni tɔ, wo le ye anu dama kandanna! Wole ma tenbi konanu na, wa?
Wo kɔma, n si a fɔ n nyɛrɛ ye ko, “Nde harayɛgɛ-tigi, n mako ye fen-nyimɛ min bɛɛ la san siyaman kɔrɔ, n bara wo bɛɛ sɔrɔn. N ni n sigi n fanbolo fen dɔn tinɛ ka n min gbɛɛtorenu fɛ ka n nyɛrɛ lasewa!” ’
Wo ni mansa-wala-konanu mafɛlɛn. Anu ti sugi fui. Anu ti a tɛgɛ. Anu ti a kɛ fen-namara tinɛnu tɔ, ni wo ma, birɛ la. Kɔnɔ Alla ye anu dama kandanna! Wole don? Wo ma tenbi konanu na, wa?