Mansa Ehabu ya Nɛbi Ilaya yen tumɛ min, a ya a fɔ a ye ko, “N yoge, i wara n gba bɔ?” Nɛbi Ilaya ko, “Ɔn! Koe minnu ma di Mari ye, i wara i nyɛrɛ ma wonu malɛ la.
N si i ma iko so-latankanɛ, ni wo ma, nɛgɛ-sɛnbɛrɛn-kɔn, ni wo ma, sila-tarɛ. Mɔgɛ bɛɛ si i ragbɛrɛn Yuda nyamanɛ rɔ, a mansa wo, a kun-tigi wo, a saraka-masɔla wo, anubɛ a mɔgɛ toenu.
Mari ko a si n ma wole ye iko dandan tagbɛlɛ. A ko n ta si gbɛlɛya iko sila-dandan. A ko wo ya n kɛlɛ nya-wo-nya, wo ti n nɔ worɔ. A ko ni wo ya a yen wo ye mala bawo ale Mari ye n fɛ. A ko a si n kumafunfan ka n nakanan.
Mari, i sa nyinina tonyɛ le ma mɔgɛnu bolo, wa? Hali i ye Yuda kɛnu gbesila, bosɛ bɔrɔ sa anu ye. Hali i ya anu tabunden, anu ti kilɛ bira. Anu tole gbɛlɛyanɛ iko farɛ. Anu ya anu ban sɛgila ile Mari ma.
“Kɔnɔ nde, Maika sa iko nɛbi doinu bawo Mari ya ata niyi anubɛ ata sɛnbɛ di nde ma fanan. A ya latelen-hɛnkili di n ma. A ara n yisi gbɛlɛya ka wole, Isirɛla mɔgɛnuna hakɛ yira wo la.